တခါတုန္းက ေတာအုပ္ေလးတခုမွာ ယုန္ အသိုင္းအ၀ိုင္းေလး တခုရွိတယ္။ သူတို႕တေတြက ေအးေအး ခ်မ္းခ်မ္းေလး ေနျပီး ေတာအုပ္ထဲက တျခားေတာေကာင္ေတြနဲ႕လဲ မေရာပဲ သီးျခားေလးေနေလ့ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေတာအုပ္ထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို လံုး၀ မ်က္ေခ်ျပတ္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဟိုးနား၊ ဒီနားေတာလည္သြားရင္း ၾကားလာရတဲ့ သတင္းေတြကို ယုန္ေလးေတြ အခ်င္းခ်င္း ျပန္မွ်ေ၀တတ္ ၾကတယ္။
ယုန္ေလးေတြ ေျပာေနတာကို နားေထာင္ျပီး၊ ယုန္ ဖိုးဖိုး၊ ဖြားဖြားၾကီးေတြက အကဲျဖတ္ သံုးသပ္ခ်က္
ေတြ ေပး တတ္ၾကတယ္။ ယုန္ေလးေတြကလဲ ပညာရွိ ဖိုးဖိုး၊ ဖြားဖြားၾကီးေတြရဲ႕ စကားလံုးေတြကို တေလးတစားနဲ႕ နားေထာင္တတ္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ယုန္ေလးတေကာင္ကေတာ့ ဒီလို မဟုတ္ဘူး။ ဖိုးဖိုးတို႕ ေတြးတာေတြက တကယ့္လက္ေတြ႕နဲ႕ ကိုက္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႕ အျမဲသံသယ ရွိေနတတ္တယ္။ ပညာရွိမ်ား ေတြးၾကည့္ရင္၊ ေျပးၾကည့္တာထက္ မွန္တယ္ ဆိုတာကို ယုန္ေလးက လံုး၀ လက္မခံဘူး ။ ေျပးၾကည့္မွ တကယ္သိမွာေပါ့လို႕ အျမဲေတြးေနတတ္တယ္။
ဒီလိုနဲ႕ တေန႕ေတာ့ ယုန္အသိုင္းအ၀ိုင္းေလးကို စြန္႕ခြာျပီး ေတာနက္ၾကီးထဲကို ယုန္ကေလး ထြက္လာ ခဲ့တယ္။ ေတာနက္ထဲ ေရာက္ျပီး မၾကာခင္မွာပဲ တေနရာမွာ ေတာေကာင္ေတြ စုေ၀းေနတာေတြ႕လို႕ အေျပးအလႊားသြားၾကည့္လိုက္တယ္။ ေတာေကာင္ေလးေတြက ၾကမ္းပိုးေလး တေကာင္ကို လိပ္ပါဆိုျပီး တေကာင္က အဆိုတင္သြင္းလိုက္၊ တေကာင္က ေထာက္ခံလိုက္နဲ႕ လုပ္ေနၾကတယ္။ ဒါနဲ႕ ယုန္ကေလး လဲ မေနႏိုင္ပဲ သူတို႕ထင္ေနၾကတဲ့ လိပ္ကေလးဟာ ၾကမ္းပိုးေလး ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္မိတယ္။ မၾကာပါဘူး။ သူတို႕ကို ၀င္ေႏွာင့္ယွက္တယ္ဆိုျပီး ေတာေကာင္ေတြက သြားျဖီးျပီး ၀ိုင္းလိုက္ၾကလို႕ ယုန္ကေလးခမ်ာ သုတ္ေခ်တင္ရပါေလေရာ။
ေျပးရင္းလႊားရင္းနဲ႕ သစ္ပင္တပင္ကို ေတြ႕တာနဲ႕ အေမာေျပဆိုျပီး သစ္ပင္ၾကီးရဲ႕ အရိပ္မွာ ၀င္ခုိလိုက္ရ တယ္။ မၾကာပါဘူး။ သစ္ပင္ေပၚက ေတာေၾကာတေကာင္က ခုန္ဆင္းလာပါေလေရာ။ ဒီသစ္ပင္က သူပိုင္ တဲ့ သစ္ပင္မို႕ သစ္ပင္နားကို မကပ္နဲ႕လို႕ ယုန္ကေလးကို ေျပာတယ္။ ယုန္ကေလးက ေမာလြန္းလို႕ ခဏနားပါရေစဆိုေတာ့ သူ႕ကို ေရႊက်ားၾကီးလို႕ ေခၚရင္ ေနခြင့္ေပးမယ္ ဆိုပဲ။ ေတာေၾကာင္ၾကီး ကို ျမင္ ရက္နဲ႕ ေရႊက်ားၾကီးလို႕ ေခၚဖို႕ ဆိုတာကလဲ မလြယ္တာမို႕ ယုန္ကေလးလဲ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႕ သစ္ပင္ေအာက္က ထြက္လာခဲ့ေတာ့တယ္။
ဒီလိုနဲ႕ မလွမ္းမကမ္းေရာက္ေတာ့ တီေကာင္ေလးတေကာင္ကို ေတြ႕ျပန္ေရာ။ တီေကာင္ကေလး က ေျမြ အဖြဲ႕ဖြဲ႕ဖို႕ ႏွိဳးေဆာ္ေနတယ္ဆိုပဲ။ ယုန္ကေလးကိုလဲ ေျမြအဖြဲ႕ရဲ႕ အတိုင္ပင္ခံ ယုန္ပညာရွိေလး လုပ္ဖို႕ တီေကာင္ေလးက ကမ္းလွမ္းတယ္။ ယုန္ကေလးလဲ စိတ္၀င္စားသြားျပီး တီေကာင္ေလး ေခၚသြား တဲ့ ေျမြအဖြဲ႕၀င္ေလာင္းေတြဆီကို လိုက္သြားမိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မၾကာပါဘူး။ ယုန္ကေလး စိတ္ပ်က္ လက္ ပ်က္နဲ႕ ျပန္ထြက္လာခဲ့ရတယ္။ ေျမြအဖြဲ႕ဖြဲ႕ခ်င္ေနတာေတြက ေျမြေတြ မဟုတ္ပဲ တီေကာင္ေတြ ပဲ ျဖစ္ေနတာကိုး။
တီေကာင္ေတြဆီက ျပန္လာရင္း ယုန္ကေလး စိတ္ညစ္ေနရတယ္။ ဘယ္လိုေတာၾကီးမွန္းလဲ မသိ ။ ေတာေၾကာင္ကလဲ ေရႊက်ားျဖစ္ခ်င္လိုျဖစ္၊ တီေကာင္ေတြကလဲ ေျမြအဖြဲ႕ ဖြဲ႕ခ်င္တယ္ ဆိုပါလား။ စိတ္ ညစ္ညစ္နဲ႕ ေတာနက္ထဲကေန ထြက္လာလိုက္တာ စားက်က္ေျမနား ေရာက္သြားျပန္တယ္။ အဲဒီမွာ သိုးေလးေတြကို ေတြ႕လိုက္ရတာေၾကာင့္ ယုန္ကေလး ေပ်ာ္သြားတယ္။
သိုးေလးေတြက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႕ ေခါင္းေဆာင္တင္ေျမွာက္ပြဲ က်င္းပေနၾကတယ္။ သိုးေလးေတြ ရဲ႕
ေခါင္းေဆာင္ကို ယုန္ကေလးက ေသခ်ာလိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ၾကည့္ေနရင္းနဲ႕ လန္႕သြားျပီး ထခုန္ မိပါေလေရာ။ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာက သိုးေရျခံဳထားတဲ့ ၀ံပုေလြၾကီးပါလား။ ဒါဆို သိပ္မၾကာခင္မွာ ၀ံပုေလြၾကီးက သိုးေလးေတြကို စားပစ္ေတာ့မွာပဲ။ သိုးေလးေတြအတြက္ စိုးရိမ္ျပီး ယုန္ကေလးက ခုန္ဆြဆြနဲ႕ သတိေပးစကားေတြ လွမ္းေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ယုန္ကေလးစကားကို ဘယ္သိုးေလးကမွ နားမေထာင္ၾကဘူးေလ။ ဒါနဲ႕ပဲ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႕ ေတာထဲ ျပန္၀င္ခဲ့ေတာ့တယ္။
မၾကာပါဘူး။ ေရေခ်ာင္းေလး တခုနားကို ယုန္ကေလး ေရာက္သြားျပန္ေရာ။ ေရေခ်ာင္းေလး မွာ ေရႊသမင္
ေလးတေကာင္က ေရေသာက္ဆင္းေနေလရဲ႕။ ေရႊသမင္ေလးက သိပ္လွတာေၾကာင့္ ယုန္ကေလးလဲ
ေငးေန မိတာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေရႊသမင္ေလးနားကို မုဆိုးၾကီးတေယာက္ ေရာက္လာတယ္။ ျမားၾကီး နဲ႕လဲ ခ်ိန္ထားလိုက္ေသးတယ္။ ယုန္ကေလး လန္႕သြားျပီး၊ ေရႊသမင္ေလးကို ေအာ္ဟစ္သတိေပးမိတယ္။ မုဆိုးၾကီးလာေနျပီလို႕။ ေရႊသမင္ေလးက ဂရုမစိုက္ဖူး။ ငါ့ရဲ႕ အဂါၤအဆင္းေၾကာင့္ မုဆိုးၾကီးက တကယ္ သတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ီစားတာ ေနမွာပါတဲ့။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အဟုတ္ၾကီးထင္ျပီး၊ ျမားနဲ႕ခ်ိန္ထားတဲ့ မုဆိုးၾကီးကို အထင္ေသးေနတဲ့ ေရႊသမင္ေလးကို ၾကည့္ရင္း ယုန္ကေလးက သနားေနမိတယ္။ မၾကာခင္ မွာ ျမားတန္းလန္းနဲ႕ အသက္ထြက္ရေတာ့မွာပါလား။ မၾကည့္ရက္တာနဲ႕ ယုန္ကေလး ေျပး ထြက္လာခဲ့ တယ္။
ေျခဦးတည့္ရာကို ေျပးထြက္လာတဲ့ ယုန္ကေလးဟာ ေတာနက္ထဲမွာ တရွဴးရွဴးတရွားရွားလုပ္ေနတဲ့
ေတာ၀က္ ၾကီး တေကာင္နဲ႕ သြားတိုးပါေလေရာ။ ေတာ၀က္ၾကီးက ေဒါသေတြ အရမ္းထြက္ေနတယ္။ သူ႕ေတာ၀က္ မိသားစုေလးကို ျဖိဳခြဲသြားတဲ့ မုဆိုးၾကီးကို လက္စားေခ်မလိုတဲ့။ ေဒါသနဲ႕ တိုက္ပြဲ၀င္ရင္ ရွံဳးတတ္တာေၾကာင့္ ေဒါသေတြကိုေလွ်ာ့လို႕ ယုန္ကေလးက ေျဖာင့္ျဖရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေတာ၀က္ၾကီးက ယုန္ကေလးေျပာတာကို နားမလည္ဘူး။ သူ႕ဘက္က လိုက္ေျပာတာကိုလဲ ေျပာတယ္လို႕ မေတြးတတ္ဘူး။ မုဆိုးဘက္ကို ဘက္လိုက္တယ္ဆိုျပီး ယုန္ကေလးကို ျပႆနာရွာပါေလေရာ။ ဒါနဲ႕ ယုန္ကေလးလဲ
ေတာ၀က္ၾကီးနားက ေျပးထြက္ခဲ့ရျပန္တယ္။
မၾကာပါဘူး။ ေတာေကာင္ေတြ စုေ၀းေနၾကတာ ေတြ႕ေတာ့ မေနႏိုင္၊ မထိုင္ႏိုင္နဲ႕ အနားကပ္သြားမိျပန္ တယ္။ ေတာေကာင္ေတြ စုျပီး ေတာဘုရင္ ေရြးပြဲ လုပ္ေနၾကတာပါကလား။ လည္ဆံဖြားဖြားနဲ႕ ျခေသ့ၤၾကီး က ဟန္ေရးျပေနတယ္။ သူ႕ပါးစပ္မွာလဲ ေတာေကာင္ေတြကို ကိုက္ျဖတ္ထားတဲ့ ေသြးစေတြ နဲ႕။ ေတာ
ေကာင္ေလးေတြလဲ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႕လန္႕နဲ႕ သူ႕ကိုပဲ ေတာဘုရင္ တင္ေျမွာက္လိုက္ၾကရ တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ထိလဲ ျခေသ့ၤၾကီးက ဟိန္းေဟာက္ေနတုန္းပဲ။ ျခေသ့ၤၾကီးကို ယုန္ကေလးက အရမ္းမုန္း သြား တယ္။ ေတာေကာင္ေလးေတြကိုလဲ သနားမိတယ္။ ေတာေကာင္ေလးေတြ ျခေသ့ၤၾကီးလက္က လြတ္ဖို႕
ျခေသ့ၤၾကီးထက္ အေကာင္ၾကီးတဲ့ ဆင္ၾကီးကို သြားေခၚမွ ျဖစ္မယ္လို႕ ေတြးလိုက္မိတယ္။
ဒါနဲ႕ ဆင္ၾကီးကို ရွာဖို႕ ယုန္ကေလး ထြက္လာခဲ့တယ္။ ဆင္ၾကီးကို ေတာအႏွံ႕လိုက္ရွာတာ မေတြ႕ဘူး။ လယ္ကြင္းေတြဘက္ ထြက္သြားတယ္ ဆိုတာနဲ႕ အေျပးအလႊား လိုက္ရပါေလေရာ။ ဒါေပမယ့္ ဆင္ၾကီးကို လယ္ျပင္မွာ ေတြ႕ရေတာ့ ဆင္ၾကီးနားကို ယုန္ကေလး မကပ္ရဲေတာ့ဘူး။ လယ္ျပင္မွာက ဆင္ၾကီး တေကာင္ ထဲမွ မဟုတ္တာပဲ။ က်ားၾကီးလဲ ရွိေသးတယ္။
ဆင္ၾကီးနဲ႕ က်ားၾကီးက လယ္ျပင္မွာ ေတြ႕ျပီး တေကာင္နဲ႕ တေကာင္ တိုက္ခိုက္ေနၾကတယ္။ ဘာလို႕ တိုက္ေနၾကတာလဲလို႕ အနီးအနားက ေတာေကာင္ေလးေတြကို ယုန္ေလးက လိုက္ေမးၾကည့္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အေျဖကိုၾကားရေတာ့ ယုန္ကေလး ပက္လက္လန္ လဲက်သြားတယ္။ က်ားနဲ႕ဆင္ လယ္ျပင္ မွာ ေတြ႕ေနရတဲ့ အေၾကာင္းက ေတာဘုရင္ေရြးပြဲမွာ ျခေသ့ၤကို ဘယ္သူတိုက္ခိုက္မွာလဲဆိုတာ ကို ျငင္း ခုန္ရင္း တိုက္ေနၾကတာတဲ့။ ေတာဘုရင္ေရြးပြဲကေတာ့ ျပီးသြားျပီ။ ျခေသ့ၤၾကီးကလဲ ေတာဘုရင္ ျဖစ္ေနျပီ။ က်ားနဲ႕ဆင္က တိုက္လို႕ ေကာင္းေနၾကတုန္း။
ပက္လက္လွန္ျပီး ယုန္ကေလး ငိုေၾကြးေနမိတယ္။ ေတာဘုရင္ ေရြးပြဲက ျပီးသြားျပီလို႕ တတြတ္တြတ္ ရြတ္ရင္းနဲ႕ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ယုန္ကေလးကို ဘယ္သူကမွလဲ ဂရုမစိုက္ၾကပါဘူး။
အနီးအနားက ေတာေကာင္ေတြက က်ားၾကီးနဲ႕ ဆင္ၾကီးကို ၾကည့္ျပီး ဘယ္သူႏိုင္မလဲလို႕ ေဟာကိန္း ထုတ္ေနၾကတုန္းပဲ။
ခင္မမမ်ိဳး (
