ေအာင္လုိသူမွန္သမွ် နည္းလမ္းသည္အေရးၾကီးသကဲ့သို႕ စည္းကမ္းသည္လည္း အေရးအလြန္ၾကီး၏။
လူ႕ေလာကတြင္ စည္းကမ္းဥပေဒ စသည္တို႕ကိုက်ယ္ျပန္႕ မ်ားျပားစြာ သတ္မွတ္ထားရ၏။
ေအာင္လိုသူသည္ စည္းကမ္းဟူသမွ်ကို လုိက္နာက်င့္သံုးသူျဖစ္ရ၏။
စည္းကမ္းဆိုသည္မွာ မလဲြမေသြ လိုအပ္ေသာေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာရေသာ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈျဖစ္၏။
လူသည္ မိမိတစ္ဦးတည္း မေနႏိုင္ေသာေၾကာင့္ အမ်ားႏွင့္ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ပူးေပါင္းေနႏိုင္ေရးအတြက္ ေပၚေပါက္လာရေသာ လုိလားအပ္သည့္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈမ်ားျဖစ္သည္။
ေအာင္ျမင္သူမွန္သမွ်သည္ နည္းလမ္းေကာင္းသကဲ့သို႕ စည္းကမ္းလည္းေကာင္းၾက၏။ ေျပာရာ၊ လုပ္ရာ၊ စားရာ၊ သြားရာ ႏွင့္အရာရာတြင္ စည္းကမ္းအတိုင္းလုပ္ေနျခင္းသည္ ေအာင္ျမင္ျခင္းအစ ျဖစ္သည္။
စည္းကမ္းရွိစြာ ရုိးသားေျဖာင့္မတ္ မွန္ကန္ေသာ အေျပာအဆို အျပဳအမူသည္ ကိုယ္က်င့္စာရိတၱ၏ ေက်ာရုိးပင္ျဖစ္သည္။
ေအာင္ျမင္ေသာ အေၾကာင္းတရားမွာ….
၁။ ဇဲြ
၂။ ပညာ
၃။ စည္းကမ္း
၄။ သမၻာ
၅။ ေလ့လာဆည္းပူးမႈ
၆။ ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းတို႕ ျဖစ္၏။
ပညာအခံရွိၿပီး ဇဲြႏွင့္ စည္းကမ္းေကာင္းက ေအာင္ျမင္ျခင္းမ်ားသည္ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ ရႏိုင္သည္။
အကြပ္မဲ့ၾကမ္းမွန္ သမွ် ပရမ္းပတာ ျဖစ္တတ္သကဲ့သို႕ စည္းကမ္းမဲ့သူမွန္သမွ်လည္း ပရမ္းပတာျဖစ္တတ္၏။
စည္းကမ္းသည္ လူ႕တန္ဖိုး ျဖစ္ၿပီး စည္းကမ္းရွိမွ လူပီသ၏။
စည္းကမ္းရွိေသာ လူႏွင့္စည္းကမ္းမဲ့ေသာ လူသည္ ဘ၀တိုးတက္ျခင္း ကြာျခားသကဲ့သို႕ အတူလည္း ေပါင္းသင္းၿပီးလည္း မေနႏိုင္ပါ။
ဘာသာေရးပညတ္ခ်က္မ်ားသည္လည္း စည္းကမ္းမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
ဗုဒၶဘာသာ၏ အေျခခံျဖစ္ေသာ ငါးပါးသီလ၊ ခရစ္ယာဥ္ဘာသာ၀င္တို႕၏ ပညတ္ေတာ္ (၁၀)ပါး စသည္တို႕သည္ ေလ့လာၾကည့္လွ်င္ လူတို႕ၿငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္စြာေနႏိုင္ေအာင္ သတ္မွတ္ထားေသာ စည္းကမ္းၾကီးမ်ားျဖစ္သည္။
အစားမွာလည္း စည္းကမ္းရွိရသကဲ့သို႕ စကားမွာလည္း စည္းကမ္းရွိရသည္။ စည္းကမ္းမရွိေသာ စကားေလးတစ္ခြန္း ကလည္း အမွားၾကီးတစ္ခုကို မွားတတ္၏။ အလုပ္တစ္ခု ကိုေသာ္လည္းေကာင္း ၊ ဘ၀တစ္ခုကိုေသာ္လည္းေကာင္း ေျပာင္းလဲသြားတတ္၏။
စည္းကမ္းမဲ့ျခင္းသည္ အေသးအဖဲြကေလးမ်ားမွ စတင္ စည္းေဖာက္ရာမွ အေလ့စဲြလာျခင္းျဖစ္၏။
မေကာင္းေသာ အက်င့္ႏွင့္ စည္းကမ္းမဲ့မႈသည္ အေသးအဖဲြကေလးမ်ားမွ တစ္စတစ္ အရင့္အမာၾကီးျဖစ္ေအာင္ စဲြတတ္ၾကသည္ကို သတိျပဳရမွာျဖစ္သည္။
စည္းကမ္း၊ နည္းလမ္းက်စြာႏွင့္ ေကာင္းစြာ ဆင္ျခင္ေလ့ရွိေသာသူသည္ အမွားအယြင္းနည္း၏။
စည္းကမ္းႏွင့္ ၾကိဳတင္ေကာင္းစြာ ဆင္ျခင္ေသာေၾကာင့္ မွားျခင္းမရွိႏိုင္။ ထိုသုိ႕ေသာ လူမ်ားသည္၊ ရိုးရိုးလုပ္ၿပီမဆင္ျခင္ေသာ လူမ်ားထက္ ေအာင္ျမင္ေရးမွာ ခရီးေပါက္တတ္သည္။
လူတစ္ဦးတြင္ အေရးၾကီးဆံုးလိုအပ္ခ်က္မွာ စာရိတၱႏွင့္ စည္းကမ္းျဖစ္သည္။ မိမိဘ၀ကို ျမတ္ႏိုးလွ်င္ အခ်ိန္ကိုလည္း စည္းကမ္းၾကီးစြာ ထားရ၏။
အခ်ိန္ကိုစည္းကမ္းမဲ့က ဘ၀ေရွ႕ေရးသည္လည္း စည္းကမ္းမဲ့သြားတတ္၏။ ေတြးေခၚရွင္ဘင္ဂ်မင္ဖရင္ကလင္က. . .
ဘ၀ကိုျမတ္ႏိုးသလား၊ ျမတ္ႏိုးလွ်င္ အခ်ိန္ကိုမျဖဳန္းႏွင့္ ဘ၀ဆိုသည္မွာ အခ်ိန္ျဖင့္ ဖဲြ႕စည္းထားေသာေၾကာင့္ဟုဆို၏
ေျပာရာတြင္ စည္းကမ္း ၊ လုပ္ရာတြင္ စည္းကမ္း၊ သြားရာတြင္ စည္းကမ္း၊ အခ်ိန္တြင္ စည္းကမ္း၊ အရာရာတိုင္းသည္ စည္းကမ္းသည္ အေရးၾကီးတကာ့ အေရးၾကီးပါ ေၾကာင္းေရးသား တင္ျပ အပ္ပါသည္။
လူ႕ေလာကတြင္ စည္းကမ္းဥပေဒ စသည္တို႕ကိုက်ယ္ျပန္႕ မ်ားျပားစြာ သတ္မွတ္ထားရ၏။
ေအာင္လိုသူသည္ စည္းကမ္းဟူသမွ်ကို လုိက္နာက်င့္သံုးသူျဖစ္ရ၏။
စည္းကမ္းဆိုသည္မွာ မလဲြမေသြ လိုအပ္ေသာေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာရေသာ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈျဖစ္၏။
လူသည္ မိမိတစ္ဦးတည္း မေနႏိုင္ေသာေၾကာင့္ အမ်ားႏွင့္ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ပူးေပါင္းေနႏိုင္ေရးအတြက္ ေပၚေပါက္လာရေသာ လုိလားအပ္သည့္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈမ်ားျဖစ္သည္။
ေအာင္ျမင္သူမွန္သမွ်သည္ နည္းလမ္းေကာင္းသကဲ့သို႕ စည္းကမ္းလည္းေကာင္းၾက၏။ ေျပာရာ၊ လုပ္ရာ၊ စားရာ၊ သြားရာ ႏွင့္အရာရာတြင္ စည္းကမ္းအတိုင္းလုပ္ေနျခင္းသည္ ေအာင္ျမင္ျခင္းအစ ျဖစ္သည္။
စည္းကမ္းရွိစြာ ရုိးသားေျဖာင့္မတ္ မွန္ကန္ေသာ အေျပာအဆို အျပဳအမူသည္ ကိုယ္က်င့္စာရိတၱ၏ ေက်ာရုိးပင္ျဖစ္သည္။
ေအာင္ျမင္ေသာ အေၾကာင္းတရားမွာ….
၁။ ဇဲြ
၂။ ပညာ
၃။ စည္းကမ္း
၄။ သမၻာ
၅။ ေလ့လာဆည္းပူးမႈ
၆။ ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းတို႕ ျဖစ္၏။
ပညာအခံရွိၿပီး ဇဲြႏွင့္ စည္းကမ္းေကာင္းက ေအာင္ျမင္ျခင္းမ်ားသည္ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ ရႏိုင္သည္။
အကြပ္မဲ့ၾကမ္းမွန္ သမွ် ပရမ္းပတာ ျဖစ္တတ္သကဲ့သို႕ စည္းကမ္းမဲ့သူမွန္သမွ်လည္း ပရမ္းပတာျဖစ္တတ္၏။
စည္းကမ္းသည္ လူ႕တန္ဖိုး ျဖစ္ၿပီး စည္းကမ္းရွိမွ လူပီသ၏။
စည္းကမ္းရွိေသာ လူႏွင့္စည္းကမ္းမဲ့ေသာ လူသည္ ဘ၀တိုးတက္ျခင္း ကြာျခားသကဲ့သို႕ အတူလည္း ေပါင္းသင္းၿပီးလည္း မေနႏိုင္ပါ။
ဘာသာေရးပညတ္ခ်က္မ်ားသည္လည္း စည္းကမ္းမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
ဗုဒၶဘာသာ၏ အေျခခံျဖစ္ေသာ ငါးပါးသီလ၊ ခရစ္ယာဥ္ဘာသာ၀င္တို႕၏ ပညတ္ေတာ္ (၁၀)ပါး စသည္တို႕သည္ ေလ့လာၾကည့္လွ်င္ လူတို႕ၿငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္စြာေနႏိုင္ေအာင္ သတ္မွတ္ထားေသာ စည္းကမ္းၾကီးမ်ားျဖစ္သည္။
အစားမွာလည္း စည္းကမ္းရွိရသကဲ့သို႕ စကားမွာလည္း စည္းကမ္းရွိရသည္။ စည္းကမ္းမရွိေသာ စကားေလးတစ္ခြန္း ကလည္း အမွားၾကီးတစ္ခုကို မွားတတ္၏။ အလုပ္တစ္ခု ကိုေသာ္လည္းေကာင္း ၊ ဘ၀တစ္ခုကိုေသာ္လည္းေကာင္း ေျပာင္းလဲသြားတတ္၏။
စည္းကမ္းမဲ့ျခင္းသည္ အေသးအဖဲြကေလးမ်ားမွ စတင္ စည္းေဖာက္ရာမွ အေလ့စဲြလာျခင္းျဖစ္၏။
မေကာင္းေသာ အက်င့္ႏွင့္ စည္းကမ္းမဲ့မႈသည္ အေသးအဖဲြကေလးမ်ားမွ တစ္စတစ္ အရင့္အမာၾကီးျဖစ္ေအာင္ စဲြတတ္ၾကသည္ကို သတိျပဳရမွာျဖစ္သည္။
စည္းကမ္း၊ နည္းလမ္းက်စြာႏွင့္ ေကာင္းစြာ ဆင္ျခင္ေလ့ရွိေသာသူသည္ အမွားအယြင္းနည္း၏။
စည္းကမ္းႏွင့္ ၾကိဳတင္ေကာင္းစြာ ဆင္ျခင္ေသာေၾကာင့္ မွားျခင္းမရွိႏိုင္။ ထိုသုိ႕ေသာ လူမ်ားသည္၊ ရိုးရိုးလုပ္ၿပီမဆင္ျခင္ေသာ လူမ်ားထက္ ေအာင္ျမင္ေရးမွာ ခရီးေပါက္တတ္သည္။
လူတစ္ဦးတြင္ အေရးၾကီးဆံုးလိုအပ္ခ်က္မွာ စာရိတၱႏွင့္ စည္းကမ္းျဖစ္သည္။ မိမိဘ၀ကို ျမတ္ႏိုးလွ်င္ အခ်ိန္ကိုလည္း စည္းကမ္းၾကီးစြာ ထားရ၏။
အခ်ိန္ကိုစည္းကမ္းမဲ့က ဘ၀ေရွ႕ေရးသည္လည္း စည္းကမ္းမဲ့သြားတတ္၏။ ေတြးေခၚရွင္ဘင္ဂ်မင္ဖရင္ကလင္က. . .
ဘ၀ကိုျမတ္ႏိုးသလား၊ ျမတ္ႏိုးလွ်င္ အခ်ိန္ကိုမျဖဳန္းႏွင့္ ဘ၀ဆိုသည္မွာ အခ်ိန္ျဖင့္ ဖဲြ႕စည္းထားေသာေၾကာင့္ဟုဆို၏
ေျပာရာတြင္ စည္းကမ္း ၊ လုပ္ရာတြင္ စည္းကမ္း၊ သြားရာတြင္ စည္းကမ္း၊ အခ်ိန္တြင္ စည္းကမ္း၊ အရာရာတိုင္းသည္ စည္းကမ္းသည္ အေရးၾကီးတကာ့ အေရးၾကီးပါ ေၾကာင္းေရးသား တင္ျပ အပ္ပါသည္။
သုေတသီ ဘုန္းျမင့္ေသြး
