“ စာေပဟူသည္ ေခတ္တစ္ေခတ္၏ ေၾကးမံု ျဖစ္သည္။ “ ထိုကဲ့သို႔ အဆို ရွိၾကပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ စာေပထဲမွာ ေခတ္၏ သေဘာ ပါဝင္တယ္လို႔ အဓိပၸာယ္ ရပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ ့ လက္ဆင့္ကမ္း ပညာအသိအရ စာဖတ္နည္းကို ေဖာ္ျပ လိုက္ပါတယ္။
စာဖတ္နည္းကို SIMAC လို႔ အတိုေကာက္ ဆိုၾကပါသည္။ အဲဒီထဲက
S ဆိုတာကေတာ့ “ Situation “ = ေခတ္၏ အေျခအေန လို႔ အၾကမ္းဖ်င္း အနက္ ရပါတယ္။
I ဆိုတာကေတာ့ “ Intention “ = စာေရးသူ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ ၊ စာေရးသူ၏ ေစတနာ ပင္ျဖစ္ပါသည္။
M ဆိုတာကေတာ႔ ” Matter ”= အေၾကာင္းအရာ ဟုဆိုလိုပါတယ္။
A ဆိုတာကေတာ့ “ Approach “ = ခ်ည္းကပ္နည္း ဟုဆိုသည္။ ယခုေခတ္ အေနနဲ႔ “ ေဇာင္း “ ေပးျခင္းလို႔ ဆိုသည္။
C ဆိုတာကေတာ့ ” Consistency “= အေၾကာင္းအက်ဳိး သို႔မဟုတ္ ေရွ ႔ႏွင့္ေနာက္ ဆီေလ်ာ္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ညီညြတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။
အဲဒီေတာ့ စာတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ရင္ျဖစ္ေစ၊ ေရးရင္ျဖစ္ေစ ဒီအဂၤါ (၅) ခ်က္ကို ေတြ႔ေအာင္ ရွာရတယ္။ ဒီအဂၤါ (၅) ခ်က္ကလည္း ေပၚထင္ႀကီးေတာ့ ရွိမေနရဘူး။ ေပၚထင္ႀကီး ရွိေနျပန္ရင္လည္း ေဒါသသင့္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ရွိေတာ့ ရွိရမယ္၊ သြယ္သြယ္ဝိုက္ဝိုက္ ရွိရမယ္။ ဒါမွ ဂုဏ္ေရာက္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီ ၅ ခ်က္ထဲမွာ အေရးအႀကီးဆံုးကေတာ့ ခ်ဥ္းကပ္နည္းပဲ ျဖစ္တယ္။
အဲဒီေတာ့ စာတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ရင္ျဖစ္ေစ၊ ေရးရင္ျဖစ္ေစ ဒီအဂၤါ (၅) ခ်က္ကို ေတြ႔ေအာင္ ရွာရတယ္။ ဒီအဂၤါ (၅) ခ်က္ကလည္း ေပၚထင္ႀကီးေတာ့ ရွိမေနရဘူး။ ေပၚထင္ႀကီး ရွိေနျပန္ရင္လည္း ေဒါသသင့္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ရွိေတာ့ ရွိရမယ္၊ သြယ္သြယ္ဝိုက္ဝိုက္ ရွိရမယ္။ ဒါမွ ဂုဏ္ေရာက္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီ ၅ ခ်က္ထဲမွာ အေရးအႀကီးဆံုးကေတာ့ ခ်ဥ္းကပ္နည္းပဲ ျဖစ္တယ္။
ဆရာႀကီး ဦးေရႊေအာင္ ေရးသားေသာ " ဘဝအက်ဥ္းသား " စာအုပ္မွ
