ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့အဲ့
ဒီ စကားကိုအရင္က စိုင္းထီးဆုိင္ သီခ်င္းထဲမွာရယ္၊ ျမန္မာစကားပံုထဲမွာရယ္
ၾကားဖူးပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေလးနက္တယ္ဆုိတာကိုေတာ့ မေတြးမိခဲ ့ပါဘူး။ အဲ
့ဒီစကားဟာ ကၽြန္ေတာ္တို ့ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားဓမၼနွင့္ ဆက္စပ္ေနျပီး
သေဘာအဓိပၸါယ္ ေတာ္ေတာ္ ေလးနက္တဲ ့ စကားျဖစ္ပါတယ္။
၀ဋ္
'၀ဋ္ ' ဆုိသည္မွာ ' ၀ဋ'ၬ ဟူေသာ ပါဠိစကားမွ ဆင္းသက္လာပါသည္။ သံသရာ လည္ပတ္ျခင္း၊ အေၾကာင္းျပီး အက်ိဳး - အက်ိဳးျပီးအေၾကာင္း ဆက္စပ္ျဖစ္ပ်က္ျခင္း၊ မေကာင္းမွုျပဳသည့္အတြက္ သံသရာဘ၀ခရီး၌ ဆုိးက်ိဳးတစံုတရာကို ခံစားရျခင္း စေသာ အဓိပၸါယ္မ်ား ရွိပါသည္။ ၀ဋ္ သံုးမ်ိဳးရွိပါသည္-
(၁) ကိေလသ၀ဋ္ (အ၀ိဇၨာ) တဏွာ၊ ဥပါဒါန္သံုးပါး၊
(၂) ကမၼ၀ဋ္ (ကုသုိလ္ကံ၊ အကုသုိလ္ကံ)၊
(၃) ၀ိပါက၀ဋ္ (အက်ိဳးတရားမ်ား)၊
၀ဋ္
'၀ဋ္ ' ဆုိသည္မွာ ' ၀ဋ'ၬ ဟူေသာ ပါဠိစကားမွ ဆင္းသက္လာပါသည္။ သံသရာ လည္ပတ္ျခင္း၊ အေၾကာင္းျပီး အက်ိဳး - အက်ိဳးျပီးအေၾကာင္း ဆက္စပ္ျဖစ္ပ်က္ျခင္း၊ မေကာင္းမွုျပဳသည့္အတြက္ သံသရာဘ၀ခရီး၌ ဆုိးက်ိဳးတစံုတရာကို ခံစားရျခင္း စေသာ အဓိပၸါယ္မ်ား ရွိပါသည္။ ၀ဋ္ သံုးမ်ိဳးရွိပါသည္-
(၁) ကိေလသ၀ဋ္ (အ၀ိဇၨာ) တဏွာ၊ ဥပါဒါန္သံုးပါး၊
(၂) ကမၼ၀ဋ္ (ကုသုိလ္ကံ၊ အကုသုိလ္ကံ)၊
(၃) ၀ိပါက၀ဋ္ (အက်ိဳးတရားမ်ား)၊
၀ဋ္ သည္ ေနာက္ဆံုးအခ်က္ ၀ိပါက၀ဋ္ (အက်ိဳးတရားမ်ား) နွင့္သက္ဆုိင္ေနပါသည္။ သို ့ျဖစ္၍ '၀ဋ္' နွင့္ '၀ိပါက' သည္ စကားလံုး ကြဲျပားေသာ္လည္း ဘေဘာအဓိပၸါယ္ မကြဲျပားပါ။ ထုိ ့ေၾကာင့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ ဒုကၡၾကီးစြာ ခံစားေနရလွ်င္ '၀ဋ္ခံေနရတယ္၊ ၀ဋ္ၾကီးတယ္' ဟူ၍လည္းေကာင္း 'သူတပါးကို မညွင္းဆဲနဲ ့၊ ၀ဋ္ လိုက္တတ္တယ္၊ ၀ဋ္ မွာအျမဲ ငရဲမွာ အပတဲ ့' ဟူ၍လည္းေကာင္း အစဥ္အလာ ဆံုးမေျပာဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ငရဲ
'ငရဲ' သည္ 'နိရယ' ဟူေသာ ပါဠိစကားမွ ဆင္းသက္လာပါသည္။ {နိ+(ရ) အယ။ အယ=ခ်မ္းသာျခင္း+နိ =မရွိ} ခ်မ္းသာသုခကုိ ရခြင့္မရွွိေသာေၾကာင့္ ငရဲဟုေခၚျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ငရဲၾကီး ရွစ္ထပ္ရွိသည္။ သိဥိၨဳ၀္း၊ ကာလသုတ္၊ သံဃာတ၊ ေရာရု၀၊ မဟာေရာရု၀၊ တာပန၊ မဟာတာပန၊ အ၀ီစိငရဲတုိ ့ျဖစ္ၾကပါသည္။ ထုိ ဘံုရွစ္ဘုံကိုေပါင္း၍ ငရဲဘံု ဟု သံုးနွုန္းေခၚေ၀ၚၾကပါသည္။ ထုိ ငရဲ တစ္ထပ္တစ္ထပ္စီတြင္လည္း ဘင္(မစင္)ပုပ္ငရဲ၊ ျပာပူငရဲ၊ လက္ပံေတာငရဲ၊ သံလ်က္ရြတ္ငရဲ၊ ၾကိမ္ပိုက္ေခ်ာင္းငရဲဟု ငါးထပ္စီ တံတုိင္းခတ္သလို ရံပတ္တည္ရွိေနၾကပါသည္။ ထုိအားလံုးကို ငရဲ ဟု ေခၚျခင္းျဖစ္ပါသည္။
၀ဋ္ ၿမဲျခင္း
တစံုတေယာက္သည္ တစံုတစ္ေယာက္အား ျပစ္မွားမိပါက ထုိသူသည္ ငရဲ၌ ဆင္းရဲဒုကၡ ခံစားေနရ မည္ျဖစ္ပါသည္။ ငရဲမွ လြတ္လွ်င္လည္း ဆင္းရဲဒုကၡတစ္မ်ိဳးမ်ိဳး ကို ျပဳမိခဲ ့ေသာ အကုသုိလ္အားေလ်ာ္စြာ ခံစားရတတ္ျပန္သည္။ ထုိကဲ ့သုိ ့ ခံစားရျခင္းကိုပင္ ၀ဋ္ ဟု ေခၚဆုိျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထုိ ၀ဋ္ ေခၚ မေကာင္း မွုအက်ိဳးကို မည္သူမွ ေရွာင္လြဲ၍ မရနုိင္ပါ။ မိမိျပဳခဲ ့ေသာ အကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ငရဲသို ့ က်ေရာက္ရံုမွ်ျဖင့္ မျပီးေသး။ အခြင့္သင့္ေသာ ဘ၀တြင္လည္း ၀ဋ္ ေခၚ ဆင္းရဲဒုကၡတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို ဆက္လက္ခံစားရေသးသည္။ မခံစားရေအာင္ မည္သူမွ် မေရွာင္လႊဲနုိင္ၾကေပ။ သို ့ျဖစ္၍ "၀ဋ္မွာ အျမဲ ငရဲမွာ အပ" ဟုဆုိထံုးျပဳ ခဲ ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ငရဲပျခင္း
ငရဲကား ၀ဋ္ ကဲ ့သုိ ့မဟုတ္၊ မေကာင္းမွု အကုသုိလ္ကို ျပဳလုပ္လွ်င္ ငရဲသို ့ က်ေရာက္တတ္၏ဟု ဆုိေသာ္ လည္း အကုသုိလ္ျပဳမိတုိင္း ငရဲသို ့ေရာက္ၾကရသည္မဟုတ္၊ အကုသုိလ္ကုိ အမွန္တကယ္ ျပဳပါလ်က္ ငရဲနွင့္ လြဲခ်င္လြဲတတ္ပါသည္။ မိမိျပဳေသာ ကုသုိလ္ကံမ်ားျဖင့္လည္း ငရဲကို အပ ျပဳနုိင္ပါသည္။ လတ္တေလာ ကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ နတ္ျပည္တို ့ ေရာက္နုိင္ေသာ္လည္း ကုသုိလ္ကံ အရွိန္ကုန္လွ်င္ (အပါယ္တံခါးပိတ္နုိင္ေသာ မဂ္ကုသုိလ္တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို မရေသးလွ်င္) ငရဲသို ့ ေရာက္နုိင္ေပေသးသည္။ ယခုစာဖတ္သူမ်ားလည္း ငရဲကို ယာယီ အပ ျပဳနုိင္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ၊ အလြန္အားေကာင္းေသာ ကုသုိလ္ကံ အဆင့္မ်ားမွ အကုသုိလ္ကံမ်ားကို ဘယ္ေတာ့မွ အက်ိဳးေပးခြင့္မရေအာင္ ေခ်ဖ်က္ပစ္နုိင္ေသာ အဆံုးသတ္ အပ ျပဳနုိင္ေသာ၊ အကုသုိလ္ကံမ်ားအားလံုးသည္ အေဟာသိကံ(အခ်ည္းနွီးကံ၊ အလကားကံ) မ်ား ျဖစ္နုိင္ေသာ၊ အကုသုိလ္ကံမွန္သမွ် ပ်က္စီးသြားျပီျဖစ္၍ အပါယ္အက်ိဳး၊ ငရဲ အက်ိဳးကို ဘယ္ေသာကာလမွ မေပးနုိင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္နုိင္ၾကပါေစ.................။
ေလးစားလွ်က္
ကုိငယ္
ကုိငယ္
