အခုေရးတဲ့ ဘဲငန္း႐ုိင္းေတြေပးတဲ့ သင္ခန္းစာဆိုတဲ့ စာတစ္ပိုဒ္ရဲ႕ မူရင္းက "A sense of a goose" ျဖစ္ၿပီး စာေရးသူ အမည္မသိလို႔ မွတ္သားမိပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို တျခားသူေတြလည္း ေရးခဲ့ၾကၿပီး တာမ်ိဳး ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ေခါင္းေဆာင္မႈဘာသာရပ္ကို သင္ၾကားပို႔ခ်ခဲ့သလို ေခါင္းေဆာင္မႈပညာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့စာေတြကို ေရးသားသူလည္းျဖစ္ေတာ့၊ ဒီအေၾကာင္းကို ေခါင္းေဆာင္ မႈပညာ အျမင္ကေလးနဲ႔ တင္ျပတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘဲငန္း႐ိုင္းတစ္အုပ္ ေကာင္းကင္ျပင္မွာ အဂၤလိပ္စာလံုး "V" ပံုသဏၭာန္ စုဖြဲ႔ၿပီး ပ်ံသန္းသြားတာကို ေတြ႔လုိက္ ရတဲ့အခါ သူတို႔တစ္ေတြ အဲဒီလို ပ်ံတတ္ဖို႔ ဘယ္လိုသိပၸံပညာရပ္က ဖန္တီးေပးလိုက္ပါလိမ့္လို႔ ခင္ဗ်ား စဥ္းစားမိေကာင္း စဥ္းစားမိပါလိမ့္မယ္။ ဘဲငန္း႐ုိင္းတစ္ေကာင္ရဲ႕ အေတာင္ပံေတြကို ႐ုိက္ခတ္ လုိက္တုိင္း သူ႔ေနာက္မွာကပ္ၿပီး လုိက္ပါလာတဲ့ ဘဲငန္း႐ုိင္းတစ္ေကာင္ရဲ႕ ေတာင္ပံခတ္အားဟာ အလို လို ျမင့္တက္သြားပါတယ္။ ဘဲငန္း႐ုိင္တစ္အုပ္ဟာ အဲဒီလို "V" ပံုသဏၭာန္ ပ်ံတဲ့အတြက္ သာမန္ဘဲငန္း႐ုိင္း တစ္ေကာင္အေနနဲ႔ တစ္ေကာင္ခ်င္းပ်ံသန္းႏုိင္တဲ့ အကြာအေ၀းထက္ ၇၁ ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ ပိုၿပီး ေ၀းေ၀းပ်ံႏုိင္ပါတယ္။
လူေတြမွာလည္း အလားတူ စြမ္းအားတိုးတက္မႈ ရတာမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္တို႔ မသိၾကဘူးေနာ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ အသင္းအဖြဲ႔နဲ႔ စုေပါင္းလုပ္ေဆာင္တတ္တဲ့ အသိရွိ႐ံုမက အဲဒီအဖြဲ႔မွာပါတဲ့ အဖြဲ႔၀င္အားလံုးနဲ႔အတူ ရည္မွန္းခ်က္တစ္ခုတည္းကိုသာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕လုပ္ငန္းဟာ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာနဲ႔ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေအာင္ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူတို႔တစ္ေတြဟာ တစ္ေယာက္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈစြမ္းအားကို တစ္ေယာက္က အျပန္အလွန္ မွီတြယ္ရင္း လႈပ္ရွားခ်ီတက္ ေနၾကလို႔ပါပဲ။
ဘဲငန္း႐ုိင္းတစ္ေကာင္ဟာ အုပ္စုထဲက ထြက္က်န္ခဲ့တဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ သူ႔စိတ္ထဲမွာ အုပ္စုရဲ႕ ဆြဲငင္အားကို ခံစားမိတာေၾကာင့္ သူတစ္ေကာင္တည္း ပ်ံသန္းမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးကို ဖယ္ရွားၿပီး အုပ္စုထဲကုိ အတင္းျပန္ ၀င္ တယ္။ ဒါမွသာ သူဟာ သူေရွ႕တည့္တည့္မွာ ကပ္ၿပီး ပ်ံေနတဲ့ ဘဲငန္း႐ုိင္းရဲ႕ စြမ္းအားျမႇင့္တင္ေပးမႈ အကူအညီကို ခံစားရမွာ မဟုတ္လား။
ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြမွာ ဘဲငန္း႐ုိင္တစ္ေကာင္ရဲ႕ အသိစိတ္မ်ိဳးသာ ရွိမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္ခ်င္း တူညီသူေတြ ဦးတည္ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း မပင္မပန္း လုိက္ပါႏုိင္ဖို႔အတြက္ အဲဒီအုပ္စုထဲက ဘယ္မွာ ခြဲထြက္ပါ့မလဲဗ်ာ။
ေရွ႕ဆံုးက ေခါင္းေဆာင္ပ်ံသန္းေနတဲ့ ဘဲငန္း႐ုိ္င္း ေမာပန္းႏြမ္းနယ္သြားတဲ့အခါ သူက အုပ္စုထဲ ျပန္၀င္ၿပီး တျခားဘဲငန္း႐ုိင္း တစ္ေကာင္က သူ႔ေနရာမွာ၀င္ၿပီး တာ၀န္ယူတယ္။
တာ၀န္ႀကီးေလးၿပီး ပင္ပန္းတဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္တဲ့ေနရာမွာ ဒီလို အလွည့္က် တာ၀န္ယူတာဟာ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္တာနဲ႔အမွ် အဓိပၸါယ္လည္း ရွိပါတယ္။ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာျဖစ္ျဖစ္၊ ေတာင္အရပ္ကို ပ်ံသန္းေနတဲ့ ဘဲငန္း႐ုိင္းအုပ္ေတြမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။
ၿပီးေတာ့ ေနာက္ဘက္မွာ လုိက္ပါပ်ံသန္းေနတဲ့ ဘဲငန္း႐ုိ္င္းေတြက သူတို႔ေရွ႕မွာ ပ်ံသန္းေနတဲ့ ဘဲငန္း႐ုိ္င္းေတြ အရွိန္အဟုန္မပ်က္ ပ်ံသန္းႏုိင္ေအာင္ အားေပးတဲ့အေနနဲ႔ ညီညီညာညာနဲ႔ သံၿပိဳင္ေအာ္ တတ္ၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ လုပ္ငန္းတစ္ခု ေအာင္ျမင္ဖို႔ ပင္ပင္ပန္းပန္း ႐ုန္းကန္ႀကိဳးပမ္းေနတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းက ဘယ္လိုအားေပးမႈေတြ ရပါသလဲ။
ေနာက္ဆံုးျဖစ္သလို အေရးအႀကီးဆံုးလည္းျဖစ္တဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္ကို ဆက္ၿပီးတင္ျပပါ့မယ္။ ဘဲငန္း႐ုိင္းတစ္ေကာင္ဟာ ႐ုတ္တရက္ နာမက်န္းျဖစ္လာလို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ ေျမျပင္က လူသားတစ္ေယာက္ ပစ္လိုက္တဲ့ ေသတန္က်ည္ဆံ ထိမွန္သြားလို႔ အုပ္စုထဲက ထြက္က်န္ခဲ့ၿပီး ေျမျပင္ကို ဆင္းသက္သြားတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ တျခားဘဲငန္း႐ုိင္းႏွစ္ေကာင္က သူနဲ႔အတူ လိုက္ပါၿပီး ေျမျပင္ကို ဆင္းသက္ပါတယ္။ သူ႔ကို အကူအညီေပးဖို႔နဲ႔ သူ႔ကို ကာကြယ္ဖို႔ေပါ့။ သူတို႔ဟာ အဲဒီ ဘဲငန္း႐ုိင္း ျပန္လည္က်န္းမာၿပီး ပ်ံသန္းႏုိင္တဲ့ အခ်ိန္အထိ၊ ဒါမွမဟုတ္ ေသဆံုးသြားတဲ့ အခ်ိန္အထိ ေစာင့္ေရွာက္ေပးၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်ေတာ့မွ သူတို႔ဟာ သူတုိ႔ဘာသာျဖစ္ျဖစ္၊ ေနာက္ထပ္ပ်ံသန္းလာတဲ့ ဘဲငန္း႐ုိင္းအုပ္နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ထြက္ခြာသြားၿပီး သူတို႔ရဲ႕ မူလဘဲငန္း႐ုိင္းအုပ္ကို အမီလုိက္ၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာသာ ဘဲငန္း႐ုိ္င္းတစ္ေကာင္ရဲ႕ အသိစိတ္မ်ိဳး ရွိမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ သူတို႔လိုပဲ တစ္ေယာက္ကို ကူညီဖို႔ တစ္ေယာက္က အသင့္ရွိေနၾကမွာပါတဲ့။
ဒီအေၾကာင္းအရာေလးကို ဖတ္ၿပီးတဲ့အခါ အဓိကအားျဖင့္ အခ်က္ငါးခ်က္ ေတြ႔ရပါမယ္။
ပထမအခ်က္က အသင္းအဖြဲ႔စိတ္ဓာတ္၊ ဒါမွမဟုတ္ အသင္းအဖြဲ႔နဲ႔ စုေပါင္းေဆာင္ရြက္တတ္တဲ့ အသိရွိဖို႔ပါ။
ဒုတိယအခ်က္က တစ္ကုိယ္ေတာ္၊ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ေယာက္ေကာင္း လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ မေမြးဖို႔နဲ႔ လူအမ်ားရဲ႕ စုေပါင္းစြမ္းအားကို ယံုၾကည္ဖို႔ပါ။
တတိယအခ်က္က အလွည့္က်ေခါင္းေဆာင္တတ္တဲ့ အေလ့အထ၊ ဒါမွမဟုတ္ မိမိတာ၀န္ကို လုပ္ပိုင္ခြင့္ လႊဲအပ္လုပ္ကုိင္ေစတဲ့ အက်င့္ (Delegation) ရွိဖို႔ပါ။
စတုတၳအခ်က္က အျခားသူေတြရဲ႕ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္မႈကို အသိအမွတ္ျပဳဖို႔၊ အားေပးဖို႔ပါ။
ပဥၥမအခ်က္က စိတ္ဓာတ္က်သြားသူ၊ ဒါမွမဟုတ္ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ ႐ံႈးနိမ့္သြားသူေတြကို လက္တြဲေခၚယူဖို႔နဲ႔ ေဖးမကူညီဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အဲဒီအခ်က္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈ ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ အေရးပါတဲ့ အခ်က္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိအတြက္ အက်ိဳးရွိမယ့္ သင္ခန္းစာမွန္ရင္ ဘဲငန္း႐ုိင္းေတြဆီကျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္သူ႔ဆီကျဖစ္ျဖစ္ ေလ့လာသင္ယူသင့္ပါတယ္။ အဲဒီ သင္ခန္းစာေတြကို ၾကည့္ႏုိင္ျမင္ႏုိင္ေအာင္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အၿမဲတမ္း မ်က္စိကုိဖြင့္၊ နားကိုစြင့္ထားဖို႔ လိုပါတယ္။
- ဦးလွမင္း
[CEO စီးပြားေရးႏွင့္ စီမံခန္႔ခြဲမႈမဂၢဇင္း၊ အတြဲ-၅၊ အမွတ္-၁၂၊ ေအာက္တိုဘာလ၊ ၂၀၁၀၊ စာမ်က္ႏွာ-၁၂၀၊ ၁၂၁]
