ဆရာဆိုသည္မွာ

ေရွးရႈေမတၱာ၊ ကရုဏာႏွင့္၊ နာနာၾကင္ၾကင္၊
အျပစ္ျမင္တိုင္း၊ ၀မ္းတြင္းမသို၊ ဟုတ္တိုင္းဆို၍၊
က်ဳိးလိုစိတ္က၊ ဆုံးမတတ္သူ၊ ဆရာဟူေလာ့။ 
(မဃေဒ၀၊ ၂၆၇)

ဆရာဆိုသည္မွာ အနေႏၱာအနႏၱဂိုဏ္း၀င္ေက်းဇူးရွင္မ်ားၿဖစ္ၾကပါသည္။ ၿမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ႔တြင္ ဆရာ၏ဂုဏ္ေက်းဇူးကို အလြန္တန္ဖိုးထားၾကပါသည္။ ဆရာသမားကို မိမိတို႔၏အမိအဖကဲ့သို႔ ခံယူထားၾကပါသည္။

အမိအဖ ကိုပင္ လက္ဦးဆရာ ဟုသတ္မွတ္ၾကပါသည္။ လက္ဦးဆရာၿဖစ္ေသာ မိဘေကာင္းပါလွ်င္ သားသမီးမ်ားထြန္းေပါက္ၾကသည္ဟုဆိုပါသည္။

ၿမတ္စြာဘုရားမွလြဲ၍ လူူသားတိုင္းသည္ဆရာရွိၾကသည္ဟုၾကားဘူးပါသည္။ ဆရာကူမွလူၿဖစ္သည္ဟုလည္း ဆိုၾကပါေသးသည္။

“ဆရာ”မ်ားသည္ “ပညာကိုလည္းသင္၊လူကိုလည္းၿပင္” ဆိုသကဲ့သို႔ စိတ္ပိုင္း၊ရုပ္ပိုင္း ဆိုင္ရာမ်ားကို ၿပဳၿပင္ေပးၾကပါသည္။

“ဆရာ” မ်ားသည္သူတို႔၏ကရုဏာတရား၊အၾကင္နာတရား၊ ေမတၱာတရားမ်ားကိုေပးစြမ္း သူမ်ားၿဖစ္ၾကပါသည္။

“ဆရာ” မ်ားသည္ထာ၀ရတည္ရွိေနမည့္အရာၿဖစ္ပါသည္။

“ဆရာ” မ်ားသည္လူ႔ဘ၀တြင္ ၿမင့္ၿမတ္ေသာတာ၀န္၀တၱရားမ်ားကို ေဆာင္ရြတ္ေနၾကသူမ်ားၿဖစ္ပါသည္။

“ဆရာ” မ်ား၏ဘ၀ကို ဂုဏ္ရည္အၿမင့္ဆံုးေသာဘ၀သခင္ေက်းဇူးရွင္ဥယ်ာဥ္မႈဳး၊ ဘ၀လမ္းေၾကာင္း မတိမ္းေစာင္းရေအာင္အေမွာင္ခြင္းသည့္အလင္းရွင္၊ ဘ၀ပဲ့ကိုင္ဆီးမီးတိုင္၊ပန္းကိုၿမတ္ႏႈိး ပန္းပ်ဳိးလက္ စသည္ၿဖင့္တင္စားေခၚဆိုၾကသၿဖင့္ ဆရာဂုဏ္၊ဆရာေက်းဇူး ေဖာ္က်ဳး၍မကုန္နုိင္ပါ။

မိမိ၏၀ါသနာအေလ်ာက္ဆရာအၿဖစ္ ခံယူကာ မိမိတပည့္မ်ားအား စာေပပညာ တက္ေၿမာက္ ထူးခၽႊန္ရုံ သာမကလူ႔ဘ၀တစ္ေလ်ာက္လံုး ရပ္တည္ႏုိင္ေအာင္ စိတ္ဓါတ္၊ စည္းကမ္း၊ ပညာကိုပါ မိမိဘ၀ကို အရင္းတည္ကာၿပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးလ်က္ရွိၾကသည့္ သင္ဆရာ၊ ၿမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာဆရာအားလံုးတို႔အား ဦးခိုက္ဂုဏ္ၿပဳလိုက္ရပါသည္။

“ပညာေရႊစင္အလင္းေရာင္(ပညာ) သင္တန္းေက်ာင္း” အပတ္စဥ္ ၂ ၌ သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာရပ္အလိုက္ သင္ၾကားေပးမည့္ ဆရာမ်ားအား ဤစာစုျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳ လိုက္ပါသည္။