တစ်စက္ကန့်ထက် တစ်စက္ကန့် တစ်မိနစ်ထက် တစ်မိနစ် ၊ တစ်နေ့ထက် တစ်နေ့ ဆိုသလို အချိန်တွေ နေ့ရက်တွေ တရွေ့ရွေ့ ကုန်ကုန်လာကြတယ် ၊ ဒီလို အချိန်တွေ ကုန်တာဟာ ••• နေ့ရက်က ကုန်တာမဟုတ်ဘူး ၊ အသက်တမ်း တစ်ရက်ထက် တစ်ရက် လျော့လျော့သွားတာမို့ အသက်တမ်းကသာ ကုန်ကုန်သွားရတာပဲ ၊ ရိပ်မိကြရဲ့လား ၊ နေ့တွေ ရက်တွေက ဘယ်တော့မှ မကုန်နိုင်ပါဘူး ၊ အမှန်ကုန်ဆုံးသွားခဲ့တာ ၊ အမှန်တကယ် ပျောက်ပျက်သွားတာကတော့ ၊ အသက်တမ်းပဲ ၊ ရှင်းကြရဲ့လား ။
ဒကာ ဒကာမတွေ အသက်တမ်း လျော့လျော့ သွားလေလေ ၊ နေဖို့ အချိန်က နည်းသွားလေပဲ ။ သေရဖို့ အချိန် နီးလာလေ ၊ နေဖို့အချိန်က နည်းသွားလေပဲ ။
နေရဖို့ အချိန်က နည်းလာ သလောက် ၊ မေ့မေ့ လျော့လျော့ ပေါ့ပေါ့ တန်တန်နဲ့ အမှတ်တမဲ့ သေသွားရရင် လှလှကြီး ဒုက္ခရောက်ရမယ် ၊ ဒါကြောင့် အချိန်ကုန်တာ စိတ်မချစရာ ကြုံဖို့ပဲ ၊ ဒီတော့ အချိန်တွေ ကုန်သလောက် အမှုမဲ့ အမှန်မဲ့ စိတ်ချနေလို့ မဖြစ်သေးပါကလားလို့ ရိပ်မိကြရမယ် ။
အားကိုးစရာ လက်ကိုင်မရှိတော့ စိတ်မချရဘူးပေါ့ ၊ ဒကာ ဒကာမတွေ အလေးအနက် စဉ်းစားကြ ၊ ပေါ့ပေါ့ကလေးများ မအောက်မေ့ကြနဲ့ ၊ ဒုက္ခအဆုံး ဖြစ်ပျက်အဆုံး မြင်တဲ့ ဥာဏ်ရမှ စိတ်ချရမယ် ၊ ဒီဥာဏ်မရသေးရင် အေးနေလို့ မဖြစ်သေးဘူး ၊ ဒီဥာဏ်မရသေးရင် သေခါနီးမှာ ဒုက္ခကြီး လှလှ ရောက်တော့မယ် •••
ဥပမာဆိုရင် ယော်ရွက် ကြွေသလိုပဲဆိုတာ မှတ်ကြ ၊ ရင့်ယော်နေတဲ့ သစ်ရွက်ဟာ ကြွေချိန်တန်လို့ ကြွေတော့ ဘယ်မှာ ကျမယ်လို့ အတတ်မသိနိုင်ဘူး ၊ သူကျချင်တဲ့ နေရာ သူကျချင်လိုသာ ကျသွားမှာပဲ ၊ အကျမမှန်ဘူး ၊ ဆူးတောထဲ ကျချင် ကျမယ် ၊ ရွံ့ဗွက်ထဲ ကျချင် ကျမယ် ၊ ဘယ်နေရာမှာ ကျမယ်လို့ မပြောနိုင်ဘူး ၊ ကျချင်သလို ကျမယ် ၊ ဒီ ဥပမာအတိုင်းပဲ ဒုက္ခအဆုံး မမြင်ရသေးပဲနဲ့ သေပွဲဝင်ရရင် ကြောက်ဇောဝင်ပြီး ရောက်ချင်ရာ ရောက် ၊ ကျချင်ရာ ကျတော့မယ် ဗရမ်းဗတာဘေး ၊ ဝိနိပါတ ဘေးကြီး သင့်တော့မယ် ။
သောတာပန် မတည်သေးရင် ၊ ဒီဘေးဆိုးကြီးက မလွတ်နိုင်တော့ ဗရမ်းဗတာ ကျချင်ရာ ကျမဲ့ ဘေးဆိုးကြီး မုချ သင့်ရတော့မယ် ဆိုတာ စိတ်သာချကြတော့ ။
ဒီတော့ ဒီဘေးက လွတ်အောင် လုပ်မှဖြစ်မယ် ၊ လွတ်အောင် ဒုက္ခအဆုံးမြင်တဲ့ ဥာဏ်ရအောင် လုပ်ရမယ် ၊ ဒါကြောင့် အခုနှယ်က သတိတရား ၊ အသိတရား ရတုန်း အခွင့်အခါ သင့်နေတုန်းမှ ဒီဥာဏ်ကို မရရအောင် အားထုတ်ယူကြပါလို့ လေးလေးနက်နက် တိုက်တွန်းလိုက်တယ် ။
ဒကာတို့ရဲ့ သဒ္ဓါ ပညာ ဝိရိယ အားကောင်းရင် အားကောင်းသလောက် အရမြန်မယ် ၊ ဒီအားက သေးရင်လည်း သေးသလောက် အရ နှေးမယ်ဆိုတာ မှတ်လိုက်ကြ ၊ ရှုရမှာက စိတ်တစ်ခု ပေါ်ရာဋ္ဌာန ခြောက်နေရာ ၊ ပေါ်တော့ တစ်ခုထဲ တစ်နေရာမှာသာ ပေါ်မှာ ၊ အဲဒီပေါ်တဲ့နေရာ မိအောင် လိုက်ရှု ၊ နားလည်ကြပြီလား ။
ခြောက်ဋ္ဌာန ခြောက်နေရာ ပေါ်လာတဲ့ စိတ်ကလေးကို မလွတ်အောင် ဖြစ်ပျက်ရှုပေး ၊ ပေါ်လာတဲ့ စိတ်ကလေးဟာ ပေါ်လာပြီး ပျက်သွားတာ တွေ့ရမယ် ၊ ဥပမာ ••• မျက်လုံးထဲ မြင်စိတ်က ပေါ်လာ ၊ ဥာဏ်နဲ့ ကြည့်လိုက်တော့ ဖြစ်ပြီး ပျက်သွားတာ တွေ့ရမယ် ၊ ဒီလို တွေ့တော့ မျက်လုံးထဲ ပေါ်တဲ့စိတ်ကလေးက ဖြစ်ပျက် ၊ ရှုတဲ့ ဥာဏ်က မဂ်ဖြစ်သွားတယ် ၊ သဘောပါပြီလား ၊ ဒီနည်းအတိုင်း မလွတ်တမ်း ဖြစ်ပျက်နဲ့ မဂ် ကိုက်နေအောင် ရှုပေးကြ ။
ဒီတော့ အရှုခံ တရားက ဖြစ်ပျက် ၊ ရှုဥာဏ်က မဂ် ၊ သတ်တာက တဏှာ ၊ ဥပါဒါန် ၊ ကံတွေ ၊ ဒါတွေသေတော့ အို နာ သေ ဒုက္ခခန္ဓာ မလာတော့ဘူး ၊ ဒီတော့ ခန္ဓာနိရောဓော နိဗ္ဗာနံ ၊ နောက်က နိဗ္ဗာန် ပေါ်လာတယ် ။
ဖြစ်ပျက် မြင်ရင် ၊ မုန်းရင် မဂ္ဂင်ငါးပါး ရတယ် ၊ ဖြစ်ပျက် ဆုံးမှ အဆုံးမြင်တဲ့ ဥာဏ်ရမှ မဂ္ဂင်ရှစ်ပါး ပြည့်မယ် ၊ ငါးပါးဆို သိပ်ပြီး မသေချာသေးဘူး ၊ ရှစ်ပါးပြည့်စုံမှ သေချာမယ် ၊ ရှစ်ပါးပြည့်မှ စိတ်ချရမယ် ။
မိမိသန္တာန်မှာ စိတ်ခြောက်ပါးထဲက တစ်ပါးပါးဟာ ပေါ်နေမှာပဲ ၊ တစ်ပါး မပေါ် တစ်ပါး အမြဲပေါ်နေမယ် ၊ ဒီလို ပေါ်နေတဲ့အခါ ပေါ်တိုင်း ပေါ်တိုင်း မလွတ်အောင် ဖြစ်ပျက် ဥာဏ်ဝင်ပေး ၊ ရှုပေးရမယ် ၊ မရှုမိရင် မရှုမိတာနဲ့ တပြိုင်နက် •••
ဖဿ ၊ ဝေဒနာ ၊ တဏှာဆိုပြီး တန်းလာတော့တာပဲ ၊ အဲဒီ စိတ်ခြောက်ပါး တဏှာနဲ့ သာယာ လိုက်တာနဲ့ တဏှာဆိပ်မျိုတာပဲဆိုတာ မှတ်ကြ ၊ သဘောပါကြရဲ့လား ၊ စိတ်ခြောက်ပါးကို သာယာကြရင် ငါးပါးမှောက်မယ် ၊ ငါးပါးမှောက်ရင် ချောက်ချဖို့သာ မြင်ကြပေတော့ပဲ ၊ ရှင်းပြီလား ။
အမှန်အကန် သိဖို့ သိအောင်သာ စိတ်ခြောက်ပါး ပေါ်သမျှ မဂ်ဝင်ရမယ် ၊ မဂ်နဲ့ ဖြစ်ပျက် ရှုပေးရမယ် ၊ အဲဒီဥာဏ် ကိုယ်ပိုင်ရအောင် လုပ်ရမယ် ၊ ရှင်းပြီလား ၊ အရှု အမှတ်များရင် များသလောက် ဥာဏ်တက်လာမယ် ၊ နောက် အမှန်အကန် ကိုယ်ပိုင် ဒိဋ္ဌ သိလာရမယ် ၊ သဘောပါကြပြီလား ။
ဝိပဿနာ ရှုတယ်ဆိုတာ ရုပ်နာမ် ဖြစ်ပျက်ကို တွေ့မှသာ ဝိပဿနာ ဖြစ်တယ် ၊ ရုပ်နာမ် ဖြစ်ပျက် မမြင်ဘဲ ဝိပဿနာ ရှုတယ်ဆိုတာ အဓိပ္ပါယ် မရှိဘူးလို့ မှတ်ကြ ၊ ဒါကြောင့် ပထမ ဖြစ်ပျက် မြင်အောင် ရှုကြဖို့ အရေးကြီးတယ်ဆိုတာ မှတ်ကြ ၊ ရှင်းပြီလား ။
" ဖြစ်ပျက်ကို တွေ့မှ သြဘာသ ပီတိ ပဿဒ္ဓိ စတဲ့ အခြင်းအရာတွေ တွေ့မယ် " ဖြစ်ပျက်မှ မတွေ့သေးရင် ၊ ဒါတွေ မလာနိုင်ဘူး ၊ ဖြစ်ပျက် မမြင်တဲ့ သူဟာ ဒီဘဝ မဂ်ဖိုလ် မရနိုင်ဘူးဆိုတာ မှတ်တော့ ၊ နောက်နောက် ဘဝအတွက် အဆက်ဖြစ်မယ့် ပါရမီဖြစ်မယ် ။
အို ၊ နာ ၊ သေ ပဋိသန္ဓေဟာ ဘေးတွေပဲလို့ အမှန်အကန် သိတဲ့အခါ သိတဲ့ဥာဏ်က •••• မဂ္ဂသစ္စာ
သိတော့ သိတဲ့နေရာမှာ ဘေးတွေချုပ် ၊ ဘေးတွေ သေသွားတယ် ၊ အဲဒီနေရာမှာ ပေါ်လာတာက ••• နိရောဓသစ္စာ ။
အဲဒီ ဘေးအမျိုးမျိုးတွေက ••• ဒုက္ခသစ္စာ ။
သိတဲ့ ဥာဏ်ပေါ်တော့ နောက်က ချုပ်တဲ့ အကြောင်းတွေက ••• သမုဒယသစ္စာ ၊
ကဲ ကြိုးစားအားထုတ်ကြ ။
( #မိုးကုတ်ဆရာတော်ဘုရားကြီး )
