လက္၀ဲေရေၾကာင္းဗိုလ္မင္းအိမ္က
ျမင္းေတြကို ထိန္းေပးေနရတဲ့ ငတာဆိုသူတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္
ငတာမဟုတ္ဘူး။ မင္းတုန္းမင္းေခတ္က ငတာကိုေျပာတာ။ ကၽြန္ေတာ့္ ငတာက အ႐ူးငတာ။
အဲဒီ ငတာက ျမင္းထိန္းငတာ။
ျမင္းထိန္းငတာက အလွဴေတြ၊
မဂၤလာေဆာင္ေတြေရာက္ရင္ ေရႊျပည္၀န္ႀကီး (ေယာအတြင္း၀န္ ဦးဘိုးလႈိင္ ) ေရးတဲ့
က်မ္းႀကီးေတြ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ဆိုတာ အာေပါင္အာရင္းသန္သန္နဲ႔
လိုက္ေျပာေနေတာ့ တာပဲ။
၀ိမုတၱိက်မ္းက ဘာျဖစ္တယ္။ ဥတုေဘာဇနက်မ္းက
ဘာျဖစ္တယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာေနေတာ့ ေဘးလူေတြ နည္းနည္းအျမင္ကပ္လာတယ္။
ျမင္းထိန္းတဲ့ေကာင္က စကားႀကီးစကားက်ယ္ က်မ္း႐ိုးက်မ္းကိုးေတြနဲ႔
ေျပာေနတာကို ေရႊျပည္၀န္ႀကီးအိမ္မွာ တာ၀န္ထမ္းေနတဲ့ စာေရးတစ္ေယာက္က
ေနရာတိုင္းၾကားေနရေတာ့ ၀န္ႀကီးကို ျပန္ေလွ်ာက္တယ္။
"ငတာတစ္ေယာက္ ၀န္မင္းရဲ႕ က်မ္းေတြ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေၾကာင္း၊ ၀န္မင္းဘယ္ေလာက္ေတာ္
ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ေျပာေနပါတယ္ဘုရား" ေပါ့။
ဒီေတာ့ ၀န္မင္းကလည္း....... "ဟဲ့ .. ဘယ္ကငတာလဲ" လို႔ေမးလိုက္တယ္။
"ျမင္းထိန္းငတာပါ" ...လို႔ စာေရးကေလွ်ာက္ေတာ့
၀န္မင္းက "ကိုယ္က်ိဳးေတြနည္းကုန္ၿပီ" လို႔ ညည္းရင္း
" ဟဲ့ .. ဟဲ့ အဲဒီ ငတာဆိုတဲ့ေကာင္ကို ျမန္ျမန္ သြားေခၚခဲ့စမ္း" လို႔ မိန္႔လိုက္တယ္။
ျမင္းထိန္းငတာ ၀န္မင္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့......
"ဟဲ့ ေမာင္မင္းက ငါေရးတဲ့ က်မ္းေတြကို ေကာင္းေၾကာင္းေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္ဆို" လို႔ေမးလိုက္တယ္။
ျမင္းထိန္းငတာကလည္း ၀မ္းသာအားရ.... "မွန္လွပါဘုရား" ေပါ့။
"ေမာင္မင္း ဘယ္က်မ္းေတြအေၾကာင္း ေလွ်ာက္ေျပာေနတာလဲ"
"ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ၀ိမုတၱိရသက်မ္း၊ ကာယာႏုပႆာနာက်မ္း၊ ဥတုေဘာဇနက်မ္းေတြ အားလံုးအေၾကာင္းေတြ ေျပာ ပါတယ္ဘုရား" လို႔ ၀မ္းသာအားရေလွ်ာက္တယ္။
၀န္မင္းက....."ေမာင္မင္း အဲဒီက်မ္းေတြ အားလံုး ဖတ္ဖူးသလားဟဲ့" လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့
"ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး အဲဒီက်မ္းေတြကို ျမင္လည္း မျမင္ဘူး၊ ဖတ္လည္း မဖတ္ဘူးေၾကာင္းပါ။ သူမ်ားေျပာသံၾကားရ၍ လိုက္ေျပာေနျခင္း သာျဖစ္ ပါတယ္ဘုရား" လို႔ျပန္ေျဖတယ္။
ဒါနဲ႔ ေရႊျပည္၀န္ႀကီးလည္း ျမင္းထိန္းငတာကို
"ငတာရယ္ .. ေရာ့ေရာ့ ဒဂၤါး ၁၆ ျပားယူေခ်။ အဲဒီေငြနဲ႔ ပုဆိုး၀ယ္၀တ္ ကြဲ႔။ ေနာက္ဆို ငါ့က်မ္းေတြ ေကာင္း
ေၾကာင္းေလွ်ာက္မေျပာေလနဲ႔" လို႔ေျပာၿပီး ေဒါင္းဒဂၤါး ၁၆ ျပားေပးလိုက္တယ္။
ငတာက နားမလည္ဘဲ ..."ဘာေၾကာင့္ပါလဲဘုရား" လို႔ ျပန္ေမးတယ္။
ဒီေတာ့ ေရႊျပည္၀န္က....
"ငတာရယ္ နင္က စာမွ မတတ္တာ။ စာမတတ္တဲ့ေကာင္က ခ်ီးမြမ္းေနရင္ ငါဘာျဖစ္သြားမလဲ။ နင့္လို ေကာင္မ်ိဳးက ခ်ီးမြမ္းေနတာ ငါ့ကို သတ္သလိုပဲ။ ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာေလနဲ႔၊ ေခြးမသားေကာင္"
ဆိုၿပီး ဆဲလႊတ္လိုက္တယ္။
ငတာကို ၀န္မင္းကေခၚေတြ႔တယ္ဆိုေတာ့ အေပါင္းအသင္းေတြ က ေမးတာေပါ့။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုၿပီး
ေတာ့။ ျမင္းထိန္းငတာလည္း......
"၀န္မင္းက ေဒါင္းဒဂၤါး ၁၆ ျပားနဲ႔ ႏႈတ္ပိတ္လိုက္သကြဲ႔၊ ေျပာလို႔မျဖစ္ေပဘူး" လို႔ဆိုလိုက္တယ္။
ဆရာတင္ညႊန္႕.
"ငတာတစ္ေယာက္ ၀န္မင္းရဲ႕ က်မ္းေတြ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေၾကာင္း၊ ၀န္မင္းဘယ္ေလာက္ေတာ္
ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ေျပာေနပါတယ္ဘုရား" ေပါ့။
ဒီေတာ့ ၀န္မင္းကလည္း....... "ဟဲ့ .. ဘယ္ကငတာလဲ" လို႔ေမးလိုက္တယ္။
"ျမင္းထိန္းငတာပါ" ...လို႔ စာေရးကေလွ်ာက္ေတာ့
၀န္မင္းက "ကိုယ္က်ိဳးေတြနည္းကုန္ၿပီ" လို႔ ညည္းရင္း
" ဟဲ့ .. ဟဲ့ အဲဒီ ငတာဆိုတဲ့ေကာင္ကို ျမန္ျမန္ သြားေခၚခဲ့စမ္း" လို႔ မိန္႔လိုက္တယ္။
ျမင္းထိန္းငတာ ၀န္မင္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့......
"ဟဲ့ ေမာင္မင္းက ငါေရးတဲ့ က်မ္းေတြကို ေကာင္းေၾကာင္းေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္ဆို" လို႔ေမးလိုက္တယ္။
ျမင္းထိန္းငတာကလည္း ၀မ္းသာအားရ.... "မွန္လွပါဘုရား" ေပါ့။
"ေမာင္မင္း ဘယ္က်မ္းေတြအေၾကာင္း ေလွ်ာက္ေျပာေနတာလဲ"
"ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ၀ိမုတၱိရသက်မ္း၊ ကာယာႏုပႆာနာက်မ္း၊ ဥတုေဘာဇနက်မ္းေတြ အားလံုးအေၾကာင္းေတြ ေျပာ ပါတယ္ဘုရား" လို႔ ၀မ္းသာအားရေလွ်ာက္တယ္။
၀န္မင္းက....."ေမာင္မင္း အဲဒီက်မ္းေတြ အားလံုး ဖတ္ဖူးသလားဟဲ့" လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့
"ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး အဲဒီက်မ္းေတြကို ျမင္လည္း မျမင္ဘူး၊ ဖတ္လည္း မဖတ္ဘူးေၾကာင္းပါ။ သူမ်ားေျပာသံၾကားရ၍ လိုက္ေျပာေနျခင္း သာျဖစ္ ပါတယ္ဘုရား" လို႔ျပန္ေျဖတယ္။
ဒါနဲ႔ ေရႊျပည္၀န္ႀကီးလည္း ျမင္းထိန္းငတာကို
"ငတာရယ္ .. ေရာ့ေရာ့ ဒဂၤါး ၁၆ ျပားယူေခ်။ အဲဒီေငြနဲ႔ ပုဆိုး၀ယ္၀တ္ ကြဲ႔။ ေနာက္ဆို ငါ့က်မ္းေတြ ေကာင္း
ေၾကာင္းေလွ်ာက္မေျပာေလနဲ႔" လို႔ေျပာၿပီး ေဒါင္းဒဂၤါး ၁၆ ျပားေပးလိုက္တယ္။
ငတာက နားမလည္ဘဲ ..."ဘာေၾကာင့္ပါလဲဘုရား" လို႔ ျပန္ေမးတယ္။
ဒီေတာ့ ေရႊျပည္၀န္က....
"ငတာရယ္ နင္က စာမွ မတတ္တာ။ စာမတတ္တဲ့ေကာင္က ခ်ီးမြမ္းေနရင္ ငါဘာျဖစ္သြားမလဲ။ နင့္လို ေကာင္မ်ိဳးက ခ်ီးမြမ္းေနတာ ငါ့ကို သတ္သလိုပဲ။ ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာေလနဲ႔၊ ေခြးမသားေကာင္"
ဆိုၿပီး ဆဲလႊတ္လိုက္တယ္။
ငတာကို ၀န္မင္းကေခၚေတြ႔တယ္ဆိုေတာ့ အေပါင္းအသင္းေတြ က ေမးတာေပါ့။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုၿပီး
ေတာ့။ ျမင္းထိန္းငတာလည္း......
"၀န္မင္းက ေဒါင္းဒဂၤါး ၁၆ ျပားနဲ႔ ႏႈတ္ပိတ္လိုက္သကြဲ႔၊ ေျပာလို႔မျဖစ္ေပဘူး" လို႔ဆိုလိုက္တယ္။
ဆရာတင္ညႊန္႕.
