ႏိုင္ငံရပ္ျခား စကားပုံတစ္ခုရွိသည္။ ေလျပင္းမုန္တိုင္း မည္မၽွပင္ တိုက္ တိုက္ ႏြဲ႕ေႏွာင္းေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ
သစ္ပင္ သစ္ကိုင္း၊ ႏြယ္ျမက္တို႔သည္ အဆိုပါေလ မုန္တိုင္းႏွင့္ လိုက္ဖက္ညီ
ျပဳမူလႈပ္ရွား သည္ျဖစ္၍ မုန္တိုင္း အထပ္ထပ္၏ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မ်ား၌ပင္
ရွင္သန္ရပ္တည္ႏိုင္သည္ဟု ဆိုထားသည္။
စကားပုံတြင္ ထိုသို႔ဆိုသျဖင့္ အလိုက္သင့္အလ်ားသင့္ ျပဳမူေနထိုင္ျခင္းဟု
သေဘာေပါက္သည္။ တစ္နည္းဆိုပါလၽွင္ မီးစဥ္ၾကည့္ကရမည္ဟုလည္း နားလည္ႏိုင္သည္။
ႏွစ္ဖက္ရင္ဆိုင္မႈတစ္ခုတြင္ မီးစဥ္ၾကည့္ ကရမည္ဟူေသာ အစြန္းတရားကတစ္ဖက္၊ မိမိသေဘာတရားအေပၚတြင္ ခိုင္မာျပတ္သားၿပီး မိမိ၏မူဝါဒအေပၚ ထိပါးလာသူမွန္သမၽွရန္သူကဲ့သို႔သေဘာထားကာ တုံ႔ျပန္မည္ဟူေသာ အစြန္းတရားက တစ္ဖက္ ဤအစြန္းတရား ႏွစ္ပါး ၏ ေသြဖည္ရာ ႏွစ္ရပ္အၾကားရွိတူ႐ူလမ္းကိုသာ ေ႐ြးခ်ယ္တတ္ရန္လိုေပသည္။
ထိုအစြန္းတရားႏွစ္ပါး၏ ေသြဖည္ရာႏွစ္ရပ္ၾကား တူ႐ူလမ္းမွာ မဇၥ်ိမပဋိပဋာအလယ္ က်ေသာတူ႐ူလမ္း
ျဖစ္ေပသည္။
မဇၥ်ိမပဋိပဋာအလယ္က်ေသာ ထိုလမ္းစဥ္မွာ ျမတ္စြာ ဘုရား ရွင္ေဟာၾကား
ထားေသာေဘးမသီ၊ ရန္မခ ႏွစ္ဖက္ၿငိမ္းေအးခ်မ္း သာေသာ လမ္းစဥ္ပင္ျဖစ္
သည္။ေခတ္အျမင္အရဆိုလၽွင္ မိမိ၏အေျခခံမူဝါဒ အေပၚ တြင္ ျပတ္သားၿပီး
မိမိလုပ္ကိုင္ေဆာင္႐ြက္မည့္ နည္းဗ်ဴဟာပိုင္း ဆိုင္ရာစနစ္တြင္ေပ်ာ့ေပ်ာင္း ရမည္ဟု ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္ သည္။
ထိုသေဘာတရားအျမင္အေပၚတြင္ ဆက္စပ္ေတြးေခၚစရာမ်ားလည္း ရွိေကာင္း ရွိမည္။ မ်က္ေမွာက္ကာလတြင္ လူတိုင္းလူတိုင္းႏိုင္ငံေရးကို လုပ္ကိုင္ေဆာင္႐ြက္ေနၾက သည္ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္ သည္။ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုမည္ဆိုလၽွင္
နက္နဲက်ယ္ေျပာလွ သည္။ ႏိုင္ငံေရး ဆို သည္မွာ တိုင္းျပည္အေရးအရာမ်ားကို
ဦးေဆာင္ဦး႐ြက္ျပဳ သူမ်ားကိုသာ ဆိုလိုရမည္မဟုတ္၊ လူမႈဘ၀ပတ္ဝန္းက်င္တြင္လည္း
မိမိအက်ိဳး၊ အမ်ားအက်ိဳး အတြက္ ႏိုင္ငံေရးကို ေဆာင္႐ြက္ၾကရသည္။
လိုရင္းအခ်ဳပ္ အမ်ားပိုင္ပုဒ္အားျဖင့္ဆိုလၽွင္ ႏိုင္ငံေရးဆိုသည္မွာမိမိတို႔အား မုန္းတီးသည့္သူနည္းၿပီး ခ်စ္သူ၊ ခင္သူ၊ ၾကင္နာသူမ်ားႏိုင္သမၽွမ်ားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းကို ႏိုင္ငံေရးဟုပင္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။
မ်က္ေမွာက္ကာလတြင္ မိမိတို႔အသိုက္အဝန္း၊ မိမိတို႔၏ႏိုင္ငံသာမက မ်က္ေမွာက္လူသားကမၻာႀကီးမွာ
တည္ၿငိမ္ ေအးခ်မ္းေရး၊ၿငိမ္းခ်မ္း သာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးဟူေသာ
လမ္းေၾကာင္းမွလြဲ၍ အျခားေ႐ြးခ်ယ္ စရာလမ္း ေၾကာင္းမရွိဟု ဆိုခ်င္သည္။
ယေန႔အခ်ိန္အခါတြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မုန္းဖို႔သာလြယ္ကူသည္။ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာ
ဖို႔အတြက္ ခက္ခက္ခဲခဲႀကိဳးပမ္းယူရေသာ ကာလျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ စစ္ႏွင့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဂႏၴဝင္စာအုပ္ႀကီးကို ေရးသားခဲ့ေသာ စာေရးဆရာႀကီးက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသည္ စစ္ပြဲတစ္ပြဲထက္ပို၍အသိပညာ၊
ဥာဏ္အေျမာ္အျမင္၊ ဆင္ျခင္တုံတရား၊ ဗဟုသုတ၊စိတ္ရွည္သည္းခံမႈ၊ စာနာ
ေထာက္ထားမႈ၊ နားလည္ခြင့္လႊတ္မႈ စေသာ Moral Ethics ကိုယ္က်င့္အသိပညာ
အဘိဓမၼာရွိမွျဖစ္ေပ မည္ဟု အသိေပးထားပါသည္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္ကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မွသာလၽွင္အမွန္တကယ္ လူသားအက်ိဳးျပဳဝါဒီ ျဖစ္ေပ လိမ့္မည္။ ယခုအခါႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္မ်ိဳးစုံတို႔တြင္ ႀကိဳတင္လက္ဦးမႈရယူေရး၊ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ရန္တုံ႔မူေရး၊ မိမိတို႔၏ အယူဝါဒမ်ား အား တရားေသဆုပ္ကိုင္ေရးတို႔အေပၚတြင္မူတည္၍ မိမိတို႔၏ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ပညတ္မ်ားအသီးသီးေပၚထြက္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ယင္းတို႔သည္ မည္သည့္အခါမၽွ မၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ေသာ စိတ္ေနသေဘာမ်ားသာျဖစ္သည္။
မဇၥ်ိမပဋိပဋာအလယ္က်ေသာတူ႐ူလမ္းစဥ္သေဘာျဖစ္ေသာ
Live and Let Live ဟူေသာ ကိုယ္လည္း ရွင္သန္ ေန၊ သူတစ္ပါးလည္း
ရွင္သန္ေစဟူေသာ သေဘာထားျဖင့္ အျပန္အလွန္ဆက္ဆံၾကမည္ဆိုပါလၽွင္ ၿငိမ္းခ်မ္း ေသာ၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေသာ ေမတၱာေရွး႐ႈ လူသားအက်ိဳးျပဳမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း။ ။
