ပညာရွိအစစ္ႏွင့္အတု

“ပ႑ိတနဥၥ ေသ၀နာ” ဟုမဂၤလသုတ္ ေဟာၾကာေတာ္မူသည့္အတိုင္း “ပ႑ိတ” ႏွင္႕ဆက္ဆံ ေပါင္းသင္းျခင္း သည္ မဂၤလာတစ္ပါးျဖစ္သည္။ (၃၈) ျဖာမဂၤလာတရာေတာ္ထဲတြင္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံ အပ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး အျဖစ္ မဂၤလာတရားေတာ္စာရင္းထဲမွာထည္႕သြင္းထားေသာ “ပ႑ိတ” သည္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံထိုက္ေသာ ဆည္းကပ္သင့္ေသာ ဂုဏ္အဂၤါမ်ားႏွင့္ ညီၫႊတ္ျပည့္စံုဘို႔လိုသည္။

“ပ႑ိတ” ကို ပညာရွိဟူ၍ အနက္ ျမန္မာျပန္ဆိုထားသည္။ ပညာရွိ ဟူေသာ စကားလံုး၌ပါရွိေသာ ပညာသည္ ေလာကီပညာ၊ ေလာကုတၱရာပညာ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးႏွင္႕ပတ္သက္သည္။ ေလာကီပညာသည္ လူ႔ေလာက၌ အသံုးျပဳ ေသာ စာေပက်မ္းဂန္မ်ား၌ေဖာ္ျပထားေသာ အသိပညာရပ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ေလာကုတၱရာ ပညာမွမူ ဓမၼ က်မ္းဂန္မ်ား၌ ဓမၼႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး လိုက္နာက်င့္သံုး ရန္ၫႊန္ၾကားေျပာျပ ထားေသာ အသိပညာျဖစ္သည္။


ပညာရွိဟူေသာ စကားလံုး၌ပါသည့္ ပညာသည္ေလာကီပညာ ေလာကုတၱရာပညာ ႏွစ္ခုလံုးႏွင့္ ပတ္သက္ ဆက္ႏႊယ္ေနသည္ျဖစ္၍ ယင္းပညာမ်ားကို သူ႕အတိုင္းအတာႏွင့္သူရရွိထားသူကို ပညာရွိဟုေခၚလိုက ေခၚႏိုင္ သည္။ သို႕ရာတြင္ တကယ့္ပညာရွိျဖစ္ဖို႔ရန္အတြက္မွာမူ မိမိတို႔တတ္ေျမာက္ထားေသာ ပညာကို ျပည္သူ အတြက္ အသံုးခ်ဘို႔ လိုအပ္သည္။ ၾကက္တူေရြးစကားေျပာတတ္သလို ၾကက္တူေရြး စာဖတ္ တတ္ သလို စာထဲတြင္ ေရးထားေသာစာမ်ားကို ဖတ္ရံုသိရံုမွ်ႏွင့္ ပညာရွိ အဆင့္ ေရာက္လာႏိုင္ဘုိ႔မလြယ္ေပ။

ပညာရွိအဆင့္ ေရာက္ဖို႕ရန္အတြက္အေတြ႕အႀကံဳရွိဖို႕လိုသည္။ မိမိတတ္သိထားေသာ ပညာရပ္သည္ ျပည္သူ႔အတြက္ ျဖစ္ရမည္။ ေရႊစစ္မစစ္ မွတ္ေက်ာက္တင္ၾကည္႕မွ အေျဖထြက္သလို ပညာရွိ၏ ပညာသည္လည္း ျပည္သူ႔ အက်ိဳးျပဳ မွတ္ေက်ာက္တင္ ၾကည့္ၿပီး အေျဖထြက္မွသာ ပညာစစ္ ပညာမွန္ ျဖစ္လာ ႏိုင္သည္။

ပညာစစ္ပညာမွန္မဟုတ္ေသာ ပညာကို ပညာဟုေေခၚေနၾကေသာ္လည္း ပညာအတုအေရာင္သာျဖစ္ သည္။ ထိုနည္းအတိုင္းပင္ ပညာအတုရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္လည္း ပညာရွိအတုသာ ျဖစ္မည္။ ပညာစစ္ ပညာ မွန္ရွိမွသာ ပညာရွိအစစ္ျဖစ္ႏိုင္သည္။

ပညာရွိအစစ္ႏွင္႕ ပညာရွိအတုကိုျခားထားေသာ တံတိုင္းမ်ားရွိသည္။ ယင္းတံတိုင္းမ်ားထဲမွ တစ္ခုမွာ ပညာရွိ အတုက ကိုယ့္ဂုဏ္ကိုယ္ေဖာ္ မသူေတာ္လုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ပညာရွိအစစ္က ႏွိမ္ႏွိမ္ခ်ခ်ေနၿပီး ပညာရွိအတုက ဦးေမာ့ေနသည္။

အရစၥတိုတယ္သည္ ကမၻာ႕သမိုင္း၌ သာမာန္ပညာရွင္တစ္ဦးမွ်သာမကဘဲ ကနဦး ဒႆနပညာရွင္ႀကီး တစ္ဦး အျဖစ္ျဖင့္ပင္ ကမၻာ့သမိုင္း၌ မွတ္တမ္း တင္ထားျခင္းခံရသူျဖစ္သည္။အရစၥတိုတယ္၏ဘ၀၌ ပညာရွိအစစ္ႏွင့္ ပညာရွိအတု ခြဲျခားေသာအျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုျဖစ္ပ်က္ခဲ့ဘူးသည္။ ဂရိႏိုင္ငံ သမိုင္းေရွ႕ပိုင္း ၌ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာ အျဖစ္အပ်က္ျဖစ္သည္။ ေအသင္ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕ သားမ်ားသည္ ထိုအခ်ိန္က ျပည္သူျပည္သားမ်ား ေလးစားသမႈျပဳ ေသာ ေဒ၀ီတစ္ဦးထံသြားၿပီး ဂရိႏိုင္ငံမွာ ပညာအရွိဆံုး ပုဂၢိဳလ္ ဘယ္သူလဲဟု ေမးၾကည့္ၾကသည္။

ေဒ၀ီက “ဂရိႏိုင္ငံမွာ အရစၥတိုတယ္ ပညာအရွိဆံုး” ဟုေျပာျပလိုက္သည္။ ေဒ၀ီ၏ ေျပာစကားကို ေဆာင္က်ဥ္း လ်က္ စပ္စုသူမ်ားသည္ အရစၥတိုတယ္ ထံသြားၾကသည္။ “ဂရိႏိုင္ငံမွာအရစၥတိုတယ္ ပညာ အရွိဆံုး လို႔ ေဒ၀ီက ေျပာတယ္” ဟုသြားအေၾကာင္းၾကားၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အရစၥတိုတယ္က စပ္စုသူမ်ား အား ေဒ၀ီကို သြားေျပာေခ်။ သူေျပာတဲ့စကား မွားတယ္၊ ဂရိႏိုင္ငံမွာ က်ဳပ္ပညာအရွိဆံုး မဟုတ္ဘူး၊ပညာမရွိဆံုး ဟုေျပာလိုက္သည္။

စပ္စုသူမ်ားသည္ ထိုအတိုင္း မေနၾကေပ။ေဒ၀ီထံသြားၿပီး အရစၥတိုတယ္ ေျပာလိုက္ေသာစကား ကိုျပန္ေျပာၾက သည္။

ထိုအခါေဒ၀ီက တကယ္တန္းပညာရွိတဲ့ပုဂိၢဳလ္ဟာ အရစၥတိုတယ္လိုႏွိမ္ခ်ၿပီး မိမိပညာရွိျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းဘယ္ေတာ့မွ အသိေပးတာမ်ိဳးမရွိဘူး၊ အရိပ္အႁမြက္ျပတာမ်ိဳးေတာင္ မလုပ္ဘူး။ အဲဒီအဂၤါရပ္ႏွင္႕ ျပည့္စံုတဲ့အတြက္ ဂရိႏိုင္ငံမွာအရစၥတိုတယ္ ပညာအရွိဆံုးလို႔ေျပာလိုက္တာ။ က်ဳပ္မမွားဘူး။ မွန္တာေျပာ တာပါ ဟု သူအယူအဆကို အခိုင္အမာေျပာျပသည္။ ေဒ၀ီ၏အကဲျဖတ္ခ်က္သည္ ပညာရွိအစစ္ႏွင့္ ပညာရွိ အတုကို လယ္ျပင္မွာ ဆင္သြားသလို ထင္ရွားေအာင္ ခြဲျခားျပသလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

လူ႕ေလာက၌ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔အရ လည္းပညာရွိအစစ္က အရိပ္အကြယ္၌ ေနၿပီး ပညာရွိအတုက ေရွ႕တန္း ထြက္၍လူလံုးျပေနသည္ကို မၾကာခဏ ေတြ႔ရတတ္သည္။ ဗူးေတာင္းနစ္လို႕ ေဇာင္ၾကမ္းေပၚ ဆိုသည္႕စကားမွာ ပညာရွိအစစ္ႏွင္႕ပညာရွိအတုကို ခြဲျခားေျပာျပထားေသာစကားျဖစ္သည္။

ေရွ႕တန္းထြက္ၿပီး ရပ္ျပေနေသာ ပညာရွိအတုမ်ားသည္ လူပိန္းမ်ားအျမင္၌ ေခတ္စားခ်င္စားေနမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အကဲျဖတ္တတ္သူမ်ား၏ အျမင္မွာ မူ သိကၡာမဲ့သူစာရင္း၀င္ အျဖစ္ျဖင့္သာ အကဲျဖတ္ျခင္း ခံရေနမည္။ ပညာရွိ အစစ္ကိုမူ ေမွာင္ထဲတြင္အရိပ္ခိုေနေသာ္လည္း အကဲျဖတ္တတ္သူမ်ားက လူပံု အလယ္ ဆြဲေခၚလာလိမ့္မည္။

စာေပေလာက၌လည္း ပညာရွိအစစ္ႏွင္႕ပညာရွိအတု၏ အရိပ္အေရာင္ ထင္ဟပ္ေနသည္။ မိမိေရးေသာ စာအုပ္ထဲတြင္ မိမိခဏခဏ ရပ္ျပေသာ စာေရးဆရာမ်ား၏ ေႁမြအေရခြံကြက္လိုႂကြားလံုးမ်ား ဟုိတစ္ကြက္ သည္တစ္ကြက္ေပၚေနသည့္ စာအုပ္သည္ ဂႏၱ၀င္စာအုပ္မ်ိဳးျဖစ္မလာဘဲ မိမိကိုယ္ေရာက္ေဖ်ာက္ထားၿပီး အႏုပညာေျမာက္စြာရိုးရိုးသားသား ေရးသားထားေသာ စာအုပ္မ်ားသာ ဂႏၱ၀င္စာရင္း၀င္ စာအုပ္ျဖစ္လာ သည္။

ကမၻာ႕စာေပသမိုင္း၌ ျဖစ္ေစ၊ ျမန္မာ႕စာေပသမိုင္း၌ျဖစ္ေစ မိမိေရးေသာ စာအုပ္မ်ား၌ မိမိခဏခဏ လူလံုးျပ ေနေသာ စာေပသည္ စာေပသမိုင္း၏ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းမခံရဘဲစာေရးဆရာ အရိပ္အေရာင္ လံုး၀မေတြ႕ရ ေသာ စာအုပ္မ်ားသာ စာေပသမိုင္း၏ မွတ္တမ္းတင္ျခင္းခံရေသာ စာအုပ္မ်ား ျဖစ္လာ ၾကသည္။

ပါရဂူ

ပညာတတ္ တစ္ေယာက္၏ တန္ဖိုး (ျမန္မာမိသားစုဖိုရမ္) မွ ကူးယူ ေဖာ္ျပသည္။