ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ အဓမၼအခိုင္းခံ လုပ္သားမ်ား၏အေရးကို အမ်ားဆံုးေတြ႔ရသည့္ ေနရာမွာ ပင္လယ္ငါးဖမ္းလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ျဖစ္သည္။ လူ႔အခြင့္အေရး ေစာင့္ၾကည့္ေရးအဖြဲ႔က ထိုအေရးကို ကမၻာသိေအာင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ေအာ္ေနသည့္အျပင္ ၂၀၁၈ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂၃ ရက္ေန႔ကလည္း ဥေရာပ ပါလီမန္တြင္ ၁၅ မိနစ္စာ ႐ုပ္ရွင္တိုတစ္ခုကိုတင္ျပၿပီး ထိုင္းတို႔၏ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ားကို တင္ျပခဲ့သည္။
ထို႔ျပင္ စာမ်က္ႏွာ ၁၃၄ မ်က္ႏွာပါသည့္ “Hidden Chains: Rights Abuses and Forced Labor in Thailand’s Fishing Industry” စာတမ္းကိုပါ တစ္ပါတည္း တင္သြင္းခဲ့သည္။ ထိုစာတမ္းတြင္ အေရွ႕အာရွ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားမွ ငါးလုပ္ငန္းမ်ားသို႔ အတင္းအဓမၼမည္သို႔ေခၚေဆာင္ၿပီး ခိုင္းေစျခင္းမ်ားကို ေဖာ္ျပထားသည္။ အလုပ္သမားမ်ားကို အနားမေပးခိုင္းေစျခင္း၊ လုပ္အားခမ်ားကို အခ်ိန္မီမေပးျခင္း၊ သတ္မွတ္ထားသည့္ လုပ္ခလာစာမ်ားထက္ ေလွ်ာ့ေပးျခင္း စသည့္ကိစၥမ်ားကိုလည္း ထိုစာတမ္းတြင္ ထည့္သြင္း ေဖာ္ျပထားသည္။
ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားမွ ေရာက္လာၾကသည့္ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားသည္ ထိုလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ အမ်ားဆံုး ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေနၾကရေသာ္လည္း ထိုင္းႏိုင္ငံက ျပ႒ာန္းေပးထားသည့္ ဥပေဒမ်ားကို လံုးဝခံစားပိုင္ခြင့္ မရွိၾကေပ။ ထို႔ျပင္ ႏိုင္ငံတကာ အလုပ္သမားသမဂၢမ်ား၏ ျပ႒ာန္းထားခ်က္မ်ားကိုပါ ခံစားပိုင္ခြင့္မရွိသူမ်ားအျဖစ္ ရပ္တည္ေနၾကရရွာသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားမ်ားအေပၚ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ေနသလိုမ်ိဳး လုပ္ေဆာင္ေနျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဥေရာပသမဂၢအေနႏွင့္ အဝါကတ္ျပသ ခဲ့ၿပီး ျဖစ္႐ံုမက၊ ပင္လယ္စာမ်ားကို ႏိုင္ငံျခားသို႔တင္ ပို႔ျခင္းကိုပါ တားျမစ္မည္ဟု သတိေပးျခင္းခံခဲ့ရသည္။ ဥေရာပသမဂၢက ထိုင္းႏိုင္ငံသည္ တရားမဝင္စြာျဖင့္ အလုပ္သမားမ်ားကို ခိုင္းေစျခင္း၊ မွန္ကန္သည့္ အစီရင္ခံစာမ်ား တင္ျပမႈမရွိျခင္း၊ ငါးဖမ္းသည့္ နည္းစနစ္မ်ားကို ပံုမွန္အစီရင္ခံျခင္း မရွိမႈမ်ားေၾကာင့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကလည္း ေစာင့္ၾကည့္စာရင္းထဲ ထည့္သြင္းထားခဲ့သည္။ လူ႔အခြင့္အေရး ေစာင့္ၾကည့္ေရးအဖြဲ႔ကလည္း အစိုးရအေပၚ ထိုအေရးကိစၥမ်ားကို အေလးထားေဆာင္႐ြက္ေပးပါရန္ အႀကိမ္ႀကိမ္ႏိႈးေဆာ္လ်က္ရွိသည္။
အစိုးရကလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ကတိမ်ားေပးၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏိုး ေစာင့္စားခဲ့ေသာ္လည္း အေရးယူမႈမ်ား အားနည္းေနေသးေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။ လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႔က ထုတ္ျပန္သည့္ အစီရင္ခံစာတြင္ မည္မွ်ပင္ ဖိအားေပးသည္ျဖစ္ေစ ငါးဖမ္းေလွမ်ားေပၚ၌ လူအခြင့္ အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ားကို အစိုးရအေနႏွင့္ တားဆီး ႏိုင္ျခင္း မရွိေသးဟု ေဖာ္ျပထားသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ငါးဖမ္းလုပ္သားမ်ားအေရးသည္ ေလးႏွစ္တိုင္ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း အေျခအေနက ထူးျခားမႈမရွိခဲ့ေၾကာင္း လူ႔အခြင့္အေရး ေစာင့္ၾကည့္အဖြဲ႔က ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္းသည္ လုပ္ခေငြေၾကး နည္းနည္းသာ ေပးရသည့္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားမွ အလုပ္သမားမ်ားအေပၚတြင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မွီခိုေနရသည္။ ထိုအလုပ္သမားမ်ားကို အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားမွ တရားမဝင္ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ ေခၚေဆာင္လာၾကျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ေခၚလာစဥ္က အျခားအလုပ္အေၾကာင္း ျပခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးတြင္ ငါးဖမ္းေလွမ်ားေပၚသို႔ ထိုးတင္ေပးလိုက္ျခင္း ခံၾကရသူမ်ားျဖစ္ေနသည္။
အလုပ္သမားမ်ားက သူတို႔သည္ ပင္လယ္ျပင္ထဲ ေရာက္သြားသည္ႏွင့္ ကူရာကယ္ရာမဲ့ဘဝေရာက္သြားၿပီး အဓမၼေစခိုင္းမႈကို လိုက္လုပ္ေပး႐ံုကလြဲၿပီး အျခားေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိဟုဆိုၾကသည္။ လုပ္ခက မဆိုစေလာက္ အခ်ိန္က အကန္႔အသတ္မရွိ လုပ္ေပးေနရသည့္အျပင္ ကပၸတိန္ဆိုသူ၏ အဓမၼႏွိပ္စက္ျခင္းကိုပါ ခံရ႐ံုမက ထိုသံသရာ လြတ္ထြက္သြားျခင္းမရွိေစရန္ နည္းမ်ိဳးစံုႏွင့္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတတ္ေၾကာင္း လူ႔အခြင့္အေရး ေစာင့္ၾကည့္အဖြဲ႔က ေျပာၾကားသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွ မင္းဦးဆိုသည့္ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္သည္ ေလွမွ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာၿပီးေနာက္ ျပန္ေျပာျပသည္မွာ -
“ကၽြန္ေတာ္ ထြက္ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားရင္ ပိုက္ဆံေပးၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူ႔လူေတြနဲ႔ လိုက္ဖမ္းခိုင္းမွာပဲ။ မိရင္ေသလုေျမာပါးျဖစ္ေအာင္ ႐ိုက္ၿပီး ေလွဆီကို ျပန္ပို႔ၾကလိမ့္မယ္” ဟုဆိုသည္။
သို႔ေသာ္ ထိုင္းႏိုင္ငံငါးလုပ္ငန္းအသင္းကမူ ငါးဖမ္းေလွမ်ားႏွင့္ ငါးဖမ္းလုပ္သားမ်ားတြင္ ဘာျပႆနာမွမရွိေၾကာင္း၊ မိမိတို႔ပင္လယ္စာမ်ားကို ဥေရာပႏွင့္ အေမရိကမွ မွာယူစားသံုးေနၾကေၾကာင္း၊ လက္ရွိ အစိုးရက ျပႆနာအားလံုးကို ေျပလည္ေအာင္ ညႇိႏိႈင္းလုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့ေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။
ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံမွ ခ်န္ကြန္ကီးဆိုသူသည္လည္း ထိုင္းႏိုင္ငံ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္းတြင္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေနသည္မွာ ၁၀ ႏွစ္ခန္႔ရွိသြားၿပီျဖစ္သည္။ သူ႔ဇနီးျဖစ္သူက ငါးစည္သြပ္လုပ္ငန္းစက္႐ံုတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသည္။ သူက တစ္လလွ်င္ ဘတ္ ၁၀၀၀၀ (၂၈၇ ေဒၚလာ) ခန္႔ရသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုေငြမ်ားကို တစ္လတစ္ခါ မရွင္းေပးေပ။ သူတို႔ကို ထြက္ေျပးမည္စိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ တစ္ႏွစ္မွ တစ္ခါေပါင္းၿပီး ရွင္းေပးသည္။
“သေဘာကေတာ့ဗ်ာ သူတို႔ ပိုက္ဆံမရွင္းေပးမီ ထြက္သြားလို႔ကေတာ့ တစ္ျပားမွကို မရေတာ့ဘူး။ ေနမေကာင္းလို႔ျဖစ္ေစ၊ မိသားစုကိစၥေၾကာင့္ျဖစ္ေစ ဘာခြင့္ယူလို႔မွ မရဘူး။ ထြက္သြားရင္ လုပ္ခေတြအားလံုး ဆံုးၿပီသာမွတ္” ဟု သူကဆိုသည္။
ကြန္ကီးသည္ စာခ်ဳပ္မ်ားတြင္ လက္မွတ္ေရးထိုးရျခင္းမ်ိဳးလည္း တစ္ႀကိမ္မွ မရွိခဲ့ေပ။ တစ္ေန႔လွ်င္ ၁၃ နာရီမွ ၁၄ နာရီအထိ မေနမနား လုပ္ကိုင္ေပးရသည္။
“ေလွေပၚဆိုရင္ နာရီ ၃၀ ေလာက္အထိ မအိပ္မေနကို လုပ္ေပးရတာေတြရွိတယ္။ အဲဒီလို လုပ္ေပးမွ နားခြင့္ေပးတယ္”ဟုေျပာျပသည္။
ငါးစည္သြပ္လုပ္ငန္းတြင္ လုပ္ေနသည့္ သူ႔ဇနီးအေနအထားကလည္း သိပ္မေကာင္းေပ။ ဇနီးျဖစ္သူ ဆမ္ဖိုးသည္ တစ္ရက္မွ ဘတ္ ၁၅၀ ႏွင့္ ၃၀၀ ၾကားသာရသည္။
“ေလွေတြက ည ၈ နာရီဆိုရင္ေရာက္လာၿပီ။ ကၽြန္မတို႔ မနက္ ၂ နာရီထိုးတဲ့အထိ လုပ္ရတယ္။ တစ္ပတ္ကို ၇ ရက္ အလုပ္ဆင္းရတယ္။ တစ္ခါတေလ အိပ္ခ်ိန္ ေတာင္မေပးဘူး” ဟု ဆမ္ဖိုးကဆိုသည္။
ထိုင္းငါးဖမ္းလုပ္ငန္း၏ ဇာတ္လမ္းမ်ားက နားမဆံ့ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ၾကားရမည္။ ထိုင္းအစိုးရကလည္း ႏိုင္ငံတကာက အသံမ်ားထြက္လာေသာေၾကာင့္ အၾကမ္းဖက္ အဓမၼခိုင္းေစမႈမ်ားကို ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္ရန္ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ကတည္းက လုပ္ေဆာင္မည္ဟု ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ျပႆနာေတြက ေလ်ာ့နည္းသြားသည္ မရွိေၾကာင္း လူအခြင့္အေရး ေစာင့္ၾကည့္မႈအဖြဲ႔က ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ လာေရာက္လုပ္ကိုင္ေနၾကသည့္ အလုပ္သမားအမ်ားစုမွာ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္သည့္ ျမန္မာ၊ ကေမၻာဒီးယား၊ လာအိုႏိုင္ငံမ်ားမွ ဆင္းရဲသားမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ အလုပ္သမားတိုင္း နာရီကို အကန္႔အသတ္မဲ့ ခိုင္းေစျခင္းခံရမည္ကို သိသိႏွင့္ ဝင္လုပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သူတို႔ဘဝေတြက ထိုအလုပ္ကိုမွ ဝင္မလုပ္လွ်င္လည္း အျခားေ႐ြးခ်ယ္စရာ မရွိေလာက္ေအာင္ ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ ျဖစ္ေနၾကရရွာသည္။ ရသည့္ လုပ္ခလစာကလည္း သတ္မွတ္ထားသည့္အတိုင္းမဟုတ္၊ ထို႔ျပင္ တစ္ႏွစ္မွ ႏွစ္ႀကိမ္ လစာကို ေပါင္းၿပီး ထုတ္ေပးျခင္းကို ခံေနၾကရျပန္သည္။
၂၀၁၄ - ၂၀၁၅ ခုႏွစ္မ်ားတြင္ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္းမ်ားသို႔ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ရန္ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားမ်ားသည္ လိမ္လည္လွည့္ျဖားၿပီး ေခၚေဆာင္ျခင္းခံခဲ့ရသည္ဟု AP ႏွင့္ The Guardian သတင္းစာမ်ားတြင္ ေဖာ္ထုတ္ ေရးသားၾကသည္။ ေလွေပၚ ေရာက္သည္ႏွင့္ ကၽြန္တစ္ေယာက္လိုျဖစ္သြားၿပီး ႐ိုက္ႏွက္ခံရသည့္အျပင္ သတ္ျဖတ္ျခင္းမ်ားကိုပါ ခံၾကရသည္။ ေသသြားလည္း ပင္လယ္ထဲတြင္ အေလာင္းကို အစေဖ်ာက္လိုက္ၿပီး စာရင္းမရွိသည့္ ဘဝကို ေရာက္သြားႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျငိမ္ခံေနၾကရသည္က မ်ားသည္။
လူ႔အခြင့္အေရး ေစာင့္ၾကည့္ေရးအဖြဲ႔သည္ ငါးဖမ္းလုပ္သားေပါင္း ၂၄၈ ဦးကို လိုက္လံေမးျမန္းခဲ့သည္။ အမ်ားစုမွာ ကေမၻာဒီးယားႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ အလုပ္သမားမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ထိုသူမ်ားအထဲတြင္ ၉၅ ဦးသည္ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္းကို အဓမၼျပန္ေပးဆြဲသလို ေခၚေဆာင္လာျခင္းေၾကာင့္ ေရာက္လာၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံမွ NGO အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုျဖစ္သည့္ Issara Institute အဖြဲ႔ကလည္း ထိုင္းေရလုပ္ငန္း၏ လူမဆန္ေသာလုပ္ရပ္မ်ားကို ကမၻာသိေအာင္ ဖြင့္ခ်ျပလ်က္ရွိသည္။ အဓိက သူတို႔တင္ျပသည့္အထဲတြင္လည္း အလုပ္သမားမ်ားသည္ အဓမၼခိုင္းေစျခင္းကို ခံေနရ႐ံုမက လုပ္ခလစာမ်ားကို ရသင့္သေလာက္ မရေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသည္။
Issara Institute အဖြဲ႔ကလည္း အလုပ္သမားမ်ားကို လိုက္လံေမးျမန္းၿပီး အလုပ္သမား ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔မွာ အၾကမ္းဖက္ႏွိပ္စက္ခိုင္းေစျခင္းမ်ား ခံေနရေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ထားသည္။ မီဒီယာမ်ားကလည္း ပင္လယ္ျပင္အတြင္း အၾကမ္းဖက္ခံရမႈမ်ား၊ သတ္ျဖတ္မႈမ်ားႏွင့္ ကၽြန္ျပဳေနမႈမ်ားကို ထုတ္ေဖာ္ေရးသားၾကေသာ္လည္း ထိုင္းႏိုင္ငံ အလုပ္သမားျပတ္လပ္မႈ အေနအထားေၾကာင့္ အစိုးရကပါ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေရာ့သလားဟု ေထာက္ျပေဝဖန္ျခင္း ျပဳေနၾကသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံႏွင့္ မေလးရွားႏိုင္ငံတို႔တြင္ 3D ဟုေခၚသည့္ (dirty, dangerous, demanding) ဆိုသည့္ အလုပ္မ်ားကို သူတို႔ႏိုင္ငံသားေတြက လုပ္ေဆာင္ၾကျခင္း မျပဳေတာ့ေပ။ စီးပြားေရးအေနအထားေကာင္းလာၾကသျဖင့္ ေဒသခံႏိုင္ငံသားမ်ားက ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားမ်ားကို ကၽြန္မ်ားအျဖစ္ သေဘာထားၿပီး 3D လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ခိုင္းေစေနၾကသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားမ်ားဘဝမွာ သူတို႔ ႏိုင္ငံသားမ်ား မလုပ္ခ်င္သည့္ အလုပ္မ်ားကို က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရးအရ ဒုကၡခံၿပီး စားဝတ္ေနေရးႏွင့္ မိသားစုဘဝရပ္တည္ေရးတို႔အတြက္ မထူးဇာတ္ခင္းကာ လုပ္ေဆာင္ေပးေနၾကရသည္။
၂၀၁၈ ခုႏွစ္ ေလ့လာဆန္းစစ္ခ်က္မ်ားတြင္ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားတိုင္းလိုလိုသည္ စမတ္ဖုန္းမ်ားကို ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ရလာျခင္းမွာ ထူးျခားခ်က္တစ္ရပ္ဟုဆိုရမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔ ဒုကၡေရာက္သည့္အခါတြင္ Issara Institute လို NGO အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို လွမ္းအေၾကာင္းၾကားလာၾကသည္။ အဖြဲ႔ကလည္း အလုပ္သမားမ်ားကို အႏၲရာယ္ကင္းရာကို ေခၚထုတ္ေပးခဲ့သည့္ သာဓကမ်ား ရွိခဲ့သည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္းမ်ား၌ လုပ္ေဆာင္ေနၾကသည့္ အလုပ္သမားေပါင္း ၄၇၄၃၃၄ ဦး ခန္႔ရွိေၾကာင္း လူ႔အခြင့္အေရးေစာင့္ၾကည့္အဖြဲ႔က ထုတ္ျပန္ထားသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ကို အတင္းအဓမၼ ကၽြန္ျပဳခိုင္းေစေနေၾကာင္း တိုင္ၾကားသည့္အမႈတစ္မႈမွ ရွိမေနျခင္းကလည္း ထူးျခားသည္ဟုဆိုရမည္။ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္တြင္ ဥေရာပသမဂၢက ထိုင္းႏိုင္ငံ အစိုးရအေနႏွင့္ ထိုင္းငါးဖမ္းလုပ္သားမ်ားအေရးကို ကိုင္တြယ္ၿပီး အေရးယူျခင္းမရွိလွ်င္ ပင္လယ္စာမ်ား တင္သြင္းျခင္းကို ပိတ္ပစ္မည္ဟု ရာဇသံေပးရသည္အထိ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုင္းအစိုးရဘက္ကလည္း အေရးယူေဆာင္႐ြက္ေနေၾကာင္းတို႔ကို ဟန္ျပသေဘာသာ လုပ္ေဆာင္ျပခဲ့သည္။
ထိုင္းငါးလုပ္ငန္း စက္႐ံုမ်ားတြင္ ေစာင့္ၾကည့္ပစၥည္းမ်ား တပ္ဆင္ျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္ေပးလာသျဖင့္ အဓမၼႏွိပ္စက္မႈမ်ား ေလ်ာ့နည္းလာသည္ ဆိုေသာ္လည္း ပင္လယ္ျပင္အတြင္းငါးဖမ္းလုပ္ငန္းမ်ားကို အေရးယူ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္စြမ္း အားနည္းေသးသည္ဟု ဆိုရမည္။ ျပႆနာတစ္ခုမွာ လုပ္ငန္းခြင္ကိုဝင္သည့္ အလုပ္သမားတိုင္း၏ အေထာက္အထားမ်ားႏွင့္ မွတ္ပံုတင္မ်ားကို အလုပ္ရွင္မ်ားက သိမ္းထားလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔ဘဝက လက္ရွိအလုပ္တြင္ ေထာင္က်ရသလိုျဖစ္ေနရရွာေတာ့သည္။
ပင္လယ္ျပင္တြင္ ႏွိပ္စက္မႈေတြကေရာ ေလ်ာ့နည္းေနၿပီလား။ ျမန္မာ အလုပ္သမားတစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဇင္မင္းသက္က -
“ႏွိပ္စက္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုရင္ ပင္ပန္းလြန္းလို႔ လဲက်သြားတဲ့အထိ ျဖစ္သြားဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ဆြဲထူၿပီး ဆက္လုပ္ခိုင္းခဲ့တယ္”ဟု ဆိုသည္။ သူ႔ကို ယခုအခါ အႏၲရာယ္ေဘးမွ ကယ္တင္ထား
ရသည္။
ေက်ာ္ဗလ
(Ref: Reuters, CNBC, DW, Telegraph, Human Rights Watch)
THE VOICE - News Myanmar
