ပရဟိဆိုတာ ကိုယ္နာမည္ရဖို႔ ၊ ကိုယ့္အဖြဲ႔နာမည္ရဖို႔ ၊ လူသိမ်ားဖို႔ ၊ လာလွဴတဲ့သူမ်ားဖို႔ ပရဟိတလုပ္ျခင္း မျဖစ္သင့္ပါ ။
ပရဟိတဆိုတာ ကိုယ့္အတြက္လုပ္တာမဟုတ္ဘဲ သူတပါးအဆင္ေျပဖို႔ ၊ သူတပါးကို ေပးျခင္းသက္သက္ပါ ။
ထိုသို႔ ေပးျခင္းဟာ ေပးဆပ္ျခင္းပါလို႔ ေအာ္ေနဖို႔မဟုတ္သလို ဘယ္သူေတြကဘာျပန္ေပးၾကမလဲလို႔ ေမွ်ာ္ေနဖို႔ မဟုတ္ပါ။ ပရဟိတကို ပရဟိတနဲ႔ တူေအာင္ ကိုယ့္အက်ိဳးမထုတ္ဘဲ လုပ္ႏိုင္ၾကပါေစ ။
ပရဟိတ ဆုိတာ
ေလာကထဲမွာ ျမတ္ဗုဒၶသာ အျမင့္ျမတ္ဆံုး ပရဟိတစြမ္းအားရွင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶေလာက္ ႀကီးက်ယ္ေျပာင္ေျမာက္ ထိေရာက္ေအာင္ ပရဟိတစြမ္းေဆာင္ေပးႏိုင္သူ ဘယ္သူမွ မရွိပါဘူး။ ျမတ္ဗုဒၶဟာ အႀကီးမားဆံုး အျမင့္ျမတ္ဆံုး အတိက်ဆံုး အျပည့္၀ဆံုး အေသခ်ာဆံုး ပရဟိတစြမ္းဆာင္ရွင္ပါ။
ပရဟိတစိတ္နဲ႔ပဲ ခက္ခဲတဲ့ပါရမီေတြ ျဖည့္ခဲ့တယ္။ ပရဟိတစိတ္ေၾကာင့္ပဲ ဘုရားျဖစ္ခဲ့တာပါ။ အတၱဟိတ သက္သက္သာဆိုရင္ ဘုရားျဖစ္ေအာင္ က်င့္ေနဖို႔ေတာင္ မလိုေတာ့ဘူး။ သုေမဓာ ရွင္ရေသ့ဘ၀က သာ၀ကပါရမီ ျပည့္ေနျပီပဲ၊ ဆက္အားထုတ္လိုက္ရင္ ရဟႏၲာျဖစ္ျပီး နိဗၺာန္ေရာက္ဖို႔ ေသခ်ာေနပါျပီ။ ပရဟိတစိတ္ေၾကာင့္သာ အသက္စည္းစိမ္မ်ားစြာ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံျပီး ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း ပါရမီေကာင္းမႈေတြကို ျဖည့္က်င့္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။
ပရဟိတဆိုတာ ေပးဖို႔သက္သက္ပါ။ လွဴတဲ့အခါ သီလရွိသူေတြ ေရြးခ်ယ္ၾကတာက ကိုယ့္အတြက္ငဲ့လိုပါ။ ပရဟိတက်ေတာ့ အယုတ္ အလတ္ အျမတ္မေရြး လူမ်ိဳးမေရြး၊ ဘာသာမေရြး၊ ပုဂၢိဳလ္မေရြး၊ ဘယ္သူဘယ္၀ါ မေရြး၊ အားလံုးရဲ႔ အက်ိဳးအတြက္ပါ။ သူတို႔ဆီက ဘာတခုမွလဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မထားပါဘူး။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူ ခ်မ္းသာသြားရင္ ျပီးတာပဲ။
ကမၻာမွာ ၾကက္ေျခနီ၊ လျခမ္းနီ စတဲ့ လူမႈေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ သူ႔အတြက္ကိုယ္က အနာခံေပးရတဲ့ အဖြဲ႔ေတြပဲ။ ကူညီခံရသူေတြထံက တုံ႔ျပန္ေက်းဇူးဆပ္မႈကို ဘာတခုမွ မေမွ်ာ္လင့္ မေတာင့္တၾကပါဘူး။
ပရဟိတေစတနာရွင္ဟာ ကိုယ့္ေက်းဇူးကို သိလို႔ တုံ႔ျပန္မႈကို လံုး၀ေမွ်ာ္လင့္စရာ မလိုပါဘူး။ ပရဟိတေစတနာ ရွင္ဟာ ဒုကၡလြတ္ပါေစဆိုတဲ့ ကရုဏာ၊ ခ်မ္းသာပါေစဆိုတဲ့ ေမတၱာနဲ႔ပဲ ကူညီတတ္တယ္။ ေပးကမ္းတတ္တယ္။ ေထာက္ပံ႔တတ္တယ္။ ေမတၱာ ကရုဏာ အရင္းခံတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ေစတနာနဲ႔ပဲေဆာင္ရြက္ေပးပါတယ္။
သူ႔ဒုကၡလြတ္ေစခ်င္လို႔ ကူညီတာက ကရုဏာ၊ သူခ်မ္းသာေစခ်င္လို႔ ကူညီတာက ေမတၱာ၊ သူခ်မ္းသာသြားျပီလို႔ ၾကားရတာက မုဒိတာ။ တကယ္ေတာ့ ပရဟိတဆိုတာ ေလာဘကို တိုက္ရိုက္ ျဖိဳဖ်က္ရတဲ့အလုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ေမတၱာ၊ ကရုဏာနဲ႔ ေဆာင္ရြက္တာျဖစ္လို႔ ေဒါသကိုလဲ တိုက္ရိုက္ဖ်က္ဆီးေနရတဲ့ အလုပ္ျဖစ္တယ္။ အသိတရား ဦးေဆာင္ျပီး လုပ္လိုက္ေတာ့ ေမာဟကိုပါ သန္႔စင္ခြင့္ ရလိုက္ျပန္တယ္။ ဒီလိုဆိုေတာ့
ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟကို အႏိုင္ယူရတဲ့ အလုပ္ျဖစ္ပါပဲလား။ ဒါေၾကာင့္ ျမင့္ျမတ္တဲ့အလုပ္ ျဖစ္ရ
တာပါ။
ေလာကထဲမွာ ဆင္းရဲဒုကၡအပူ ျပႆနာမ်ိဳးစံုကို ဖန္တီးေနတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ အပူေငြ႔ေတြကို ဖယ္ရွားသန္႔စင္ျပီး ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္ထားနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေနရတာျဖစ္လို႔ စဥ္းစားလိုက္ရင္ာ အလြန္ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတဲ့အလုပ္ပါ။
(တိပိဋကဓရ ေယာ-ဆရာေတာ္)
ပရဟိတဆိုတာ ကိုယ့္အတြက္လုပ္တာမဟုတ္ဘဲ သူတပါးအဆင္ေျပဖို႔ ၊ သူတပါးကို ေပးျခင္းသက္သက္ပါ ။
ထိုသို႔ ေပးျခင္းဟာ ေပးဆပ္ျခင္းပါလို႔ ေအာ္ေနဖို႔မဟုတ္သလို ဘယ္သူေတြကဘာျပန္ေပးၾကမလဲလို႔ ေမွ်ာ္ေနဖို႔ မဟုတ္ပါ။ ပရဟိတကို ပရဟိတနဲ႔ တူေအာင္ ကိုယ့္အက်ိဳးမထုတ္ဘဲ လုပ္ႏိုင္ၾကပါေစ ။
ပရဟိတ ဆုိတာ
ေလာကထဲမွာ ျမတ္ဗုဒၶသာ အျမင့္ျမတ္ဆံုး ပရဟိတစြမ္းအားရွင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶေလာက္ ႀကီးက်ယ္ေျပာင္ေျမာက္ ထိေရာက္ေအာင္ ပရဟိတစြမ္းေဆာင္ေပးႏိုင္သူ ဘယ္သူမွ မရွိပါဘူး။ ျမတ္ဗုဒၶဟာ အႀကီးမားဆံုး အျမင့္ျမတ္ဆံုး အတိက်ဆံုး အျပည့္၀ဆံုး အေသခ်ာဆံုး ပရဟိတစြမ္းဆာင္ရွင္ပါ။
ပရဟိတစိတ္နဲ႔ပဲ ခက္ခဲတဲ့ပါရမီေတြ ျဖည့္ခဲ့တယ္။ ပရဟိတစိတ္ေၾကာင့္ပဲ ဘုရားျဖစ္ခဲ့တာပါ။ အတၱဟိတ သက္သက္သာဆိုရင္ ဘုရားျဖစ္ေအာင္ က်င့္ေနဖို႔ေတာင္ မလိုေတာ့ဘူး။ သုေမဓာ ရွင္ရေသ့ဘ၀က သာ၀ကပါရမီ ျပည့္ေနျပီပဲ၊ ဆက္အားထုတ္လိုက္ရင္ ရဟႏၲာျဖစ္ျပီး နိဗၺာန္ေရာက္ဖို႔ ေသခ်ာေနပါျပီ။ ပရဟိတစိတ္ေၾကာင့္သာ အသက္စည္းစိမ္မ်ားစြာ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံျပီး ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း ပါရမီေကာင္းမႈေတြကို ျဖည့္က်င့္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။
ပရဟိတဆိုတာ ေပးဖို႔သက္သက္ပါ။ လွဴတဲ့အခါ သီလရွိသူေတြ ေရြးခ်ယ္ၾကတာက ကိုယ့္အတြက္ငဲ့လိုပါ။ ပရဟိတက်ေတာ့ အယုတ္ အလတ္ အျမတ္မေရြး လူမ်ိဳးမေရြး၊ ဘာသာမေရြး၊ ပုဂၢိဳလ္မေရြး၊ ဘယ္သူဘယ္၀ါ မေရြး၊ အားလံုးရဲ႔ အက်ိဳးအတြက္ပါ။ သူတို႔ဆီက ဘာတခုမွလဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မထားပါဘူး။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူ ခ်မ္းသာသြားရင္ ျပီးတာပဲ။
ကမၻာမွာ ၾကက္ေျခနီ၊ လျခမ္းနီ စတဲ့ လူမႈေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ သူ႔အတြက္ကိုယ္က အနာခံေပးရတဲ့ အဖြဲ႔ေတြပဲ။ ကူညီခံရသူေတြထံက တုံ႔ျပန္ေက်းဇူးဆပ္မႈကို ဘာတခုမွ မေမွ်ာ္လင့္ မေတာင့္တၾကပါဘူး။
ပရဟိတေစတနာရွင္ဟာ ကိုယ့္ေက်းဇူးကို သိလို႔ တုံ႔ျပန္မႈကို လံုး၀ေမွ်ာ္လင့္စရာ မလိုပါဘူး။ ပရဟိတေစတနာ ရွင္ဟာ ဒုကၡလြတ္ပါေစဆိုတဲ့ ကရုဏာ၊ ခ်မ္းသာပါေစဆိုတဲ့ ေမတၱာနဲ႔ပဲ ကူညီတတ္တယ္။ ေပးကမ္းတတ္တယ္။ ေထာက္ပံ႔တတ္တယ္။ ေမတၱာ ကရုဏာ အရင္းခံတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ေစတနာနဲ႔ပဲေဆာင္ရြက္ေပးပါတယ္။
သူ႔ဒုကၡလြတ္ေစခ်င္လို႔ ကူညီတာက ကရုဏာ၊ သူခ်မ္းသာေစခ်င္လို႔ ကူညီတာက ေမတၱာ၊ သူခ်မ္းသာသြားျပီလို႔ ၾကားရတာက မုဒိတာ။ တကယ္ေတာ့ ပရဟိတဆိုတာ ေလာဘကို တိုက္ရိုက္ ျဖိဳဖ်က္ရတဲ့အလုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ေမတၱာ၊ ကရုဏာနဲ႔ ေဆာင္ရြက္တာျဖစ္လို႔ ေဒါသကိုလဲ တိုက္ရိုက္ဖ်က္ဆီးေနရတဲ့ အလုပ္ျဖစ္တယ္။ အသိတရား ဦးေဆာင္ျပီး လုပ္လိုက္ေတာ့ ေမာဟကိုပါ သန္႔စင္ခြင့္ ရလိုက္ျပန္တယ္။ ဒီလိုဆိုေတာ့
ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟကို အႏိုင္ယူရတဲ့ အလုပ္ျဖစ္ပါပဲလား။ ဒါေၾကာင့္ ျမင့္ျမတ္တဲ့အလုပ္ ျဖစ္ရ
တာပါ။
ေလာကထဲမွာ ဆင္းရဲဒုကၡအပူ ျပႆနာမ်ိဳးစံုကို ဖန္တီးေနတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ အပူေငြ႔ေတြကို ဖယ္ရွားသန္႔စင္ျပီး ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္ထားနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေနရတာျဖစ္လို႔ စဥ္းစားလိုက္ရင္ာ အလြန္ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတဲ့အလုပ္ပါ။
(တိပိဋကဓရ ေယာ-ဆရာေတာ္)
From Forward Mail
