ေတြးခ်င္ရာ ေတြးႏိုင္ဖို႕

ငါသည္ ငါ၏အေဖာ္ျဖစ္၏။ ငါသည္ ငါ၏လမ္းစျဖစ္၏။ ငါသည္ ငါ၏ ခိုကိုးရာျဖစ္၏။ ငါသည္ ငါ၏ အေဖာ္အေပါင္းျဖစ္၏။ ငါ့ထက္မည့္သူမွ် ငါကို မကယ္ႏိုင္။

ပင္ပန္းစြာ လုပ္ျခင္းထက္ အၿမဲႏိုးၾကားထၾကြ လမ္းေပါက္ကိုရွာျခင္းက ပိုမိုႀကီးပြားႏိုင္ေလသည္။

ႀကီးပြားေရးအတြက္ အေကာင္းဆုံးေသာ လက္နက္သည္ အေတြးစိတ္ျဖစ္။


အႀကံေကာင္းေသာ သူသည္ အလုပ္ေကာင္းေသာသူ၏ အရွင္ျဖစ္၏။

ေၾကာက္တက္ေသာ သူတို႕သည္ အဘယ္မွ်ပင္ စြမ္းရည္သတၱိႏွင့္ ျပည္စုံေစကာမူ ဦးစီးဦးေဆာင္ေကာင္းမျဖစ္ႏိုင္။

ေလာကႀကီး၌ အႀကီးဆုံးေသာရန္သူသည္အေၾကာက္ျဖစ္၏။ ေၾကာက္ရြံ႕ ျခင္း သည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္၏။ အေၾကာက္ထက္ပို၍ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာအရာမရိွေပ။

ေလာက၌ ဟန္အမူအရာ တည္းဟူေသာ ဇာျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို ကြယ္ျခင္းသည္ အရုပ္ဆိုးဆုံးျဖစ္သည္။ နဂိုဟန္သည္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေပသည္။

ေသးငယ္ေသာ အရာကေလးမ်ားအတြက္ စိတ္ညစ္တက္သူမ်ားမွာလည္း ႀကီးေသာအေၾကာင္းမ်ားထက္ ဆယ္ဆမက အင္အားကုန္ခန္းလ်က္ သံလိုက္ဓာတ္ပ်က္စီး တက္ေလသည္။

မိမိလုပ္ေသာအသက္ေမြးမႈ အလုပ္တစ္ခုခုအား မက်င္လည္ မႏိုင္နင္းျခင္းထက္ ေအာက္က်ေသာ အရာ မရိွေပ။

မိုးစဲမွ သြားမည္ဟု ေစာင့္သူအတြ႕က္ မိုးကစဲ၍ေပးမည္မဟုတ္၊ မိုးမွာစဲခ်င္မွစဲမွာ၊ မိုးအစဲကိုမေစာင့္ဘဲ ရႊဲခ်င္ရႊဲဟု ေအာက္ေမ့ကာ တိုးသြားမွ ခရီးေပါက္ေရာက္ႏိုင္ေပသည္။

ေလာကတြင္ သိစရာ၊ တက္စရာ၊ မွတ္စရာေတြ မကုန္ႏိုင္ေအာင္ရိွေလရာ ငါသိလွၿပီ၊ ငါတက္လွၿပီဟု ထင္ေနသူမ်ားသည္ မိမိဘာမွ်မတက္ေသးေၾကာင္း ေၾကညာျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။

မလြပ္လက္သူ၊ မိမိ၏စိတ္၊ မိမိ၏ဥာဏ္၊ မိမိ၏အခ်ိန္၊ မိမိ၏ ထင္ျမင္ခ်က္၊ မိမိ၏စကားကုိ မိမိမပိုင္ေသာ သူမွာ ခ်မ္းသာမႈ ရိွလိမ့္မည္မဟုတ္ဟု ပုံေသမွတ္ပါ။

စကားကို နည္းႏိုင္သမွ် နည္းေစ၍ ႏႈတ္ကို ပိတ္ႏိုင္သမွ်ပိတ္ကာ နားကိုဖြင့္ႏုိင္သမွ်ဖြင့္ရာ၏။ သို႕မွသာ ပညာရိွလူလိမၼာ ျဖစ္ႏိုင္ေလသည္။
သို႕ေသာ္ စကားနည္းျခင္း၏ အက်ိဳးသည္ လြန္စြာမ်ား၏ လုံးလုံးစကားမေျပာျခင္းသည္ အရွက္ အေၾကာက္ မ်ားရာ ေရာက္ေလသည္။ အသင့္အတင့္ ေျပာျခင္းသည္ အက်ဳးိမ်ားေလသည္။

အျပဳအမူသည္ အေတြးအေခၚ၏ အရိပ္အေယာင္ျဖစ္၏
(ဒန္-ဆနီ)

စိတ္ေကာင္းထားလွ်င္ အေကာင္းတကာ့အေကာင္းဆုံးမ်ား စုလာတက္၏။ အဆိုးထားလွ်င္ အဆိုးတကာ့ အဆိုးေတြ စုေလေပမည္။

Form:သလႅာဝတီ စာၾကည့္တိုတ္