ၿဗိတိသွ်သာ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ မသိမ္းခဲ့လွ်င္ .........
အခ်ဳိ႕က ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ႏုိင္ငံေရးအရ သမၼတႏုိင္ငံသုိ႔ မုခ် ေျပာင္းလဲခဲ့ရမည္ဟူ၍ လည္ေကာင္း၊ စီးပြားေရးအရ အရင္း႐ွင္စနစ္ထြန္းကား ေနခဲ့၍ စက္မႈႏုိင္ငံ အျဖစ္သုိ႔ ေျပာင္းလဲေနခဲ့ရမည္ဟူ၍ လည္းေကာင္း ထင္ျမင္ခဲ့ၾကသည္။
ဆရာေမာင္စူးစမ္းသည္ အရင္း႐ွင္စနစ္ထြန္းကား လာႏုိင္သည္ကုိ လက္ခံေသာ္လည္း ထုိအရင္း႐ွင္စနစ္သည္ ဥေရာပအရင္း႐ွင္ စနစ္ႏွင့္ မတူႏုိင္ဟု ယူဆ၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ အရင္း႐ွင္စနစ္ ဖြ႔ံၿဖိဳးထြန္းကားေနလ်က္ သက္ဦးဆံပုိင္ ဧကရာဇ္စနစ္သည္ပင္ ထြန္းကားေနခဲ့ရေပမည္ဟု ယူဆေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ဆရာေမာင္စူးစမ္းသည္ ကုန္းေဘာင္ေခတ္၏ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးစနစ္ကုိ ဥပမာ ယူျပ၏။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္၏ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးစနစ္ ႐ွင္ဘုရင္က ေျမယာ အားလံုး ကုိ ပုိင္ဆုိင္ေသာစနစ္ျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕စား၊ ရြာစားမ်ားကုိ အဆင့္ဆင့္ ကံေၾကြးခ်လ်က္ စစ္တပ္ကုိ ေျမယာခ်ထားေပးသည္။ တုိင္းသူျပည္သားတုိ႔သည္ စစ္မႈထမ္းျဖစ္ေစ၊ မင္းမႈထမ္းျဖစ္ေစ ဘုရင့္ေျမကုိ လုပ္ပုိင္ခြင့္႐ွိသည္။ ထုိ႔ျပင္ သီးႏွံထြက္ ဆယ္ပံုတစ္ပုံ (၀ါ) ဆယ္ခုိင္တစ္ခုိင္ကုိ အခြန္ဘဏာေတာ္အျဖစ္ ဆက္သရသည္။
စက္မႈလုပ္ငန္းဘက္တြင္ တြင္းစားမ်ားကုိ ေရနံတြင္းမ်ား တူးေဖာ္လုပ္ကုိင္ ေစလ်က္ ထြက္ေသာေရနံကုိ ဘုရင္ကသာ ၀ယ္ယူသည္။ သေဘၤာက်င္း လုပ္ငန္းသည္ ဘုရင့္အားေပးမႈျဖင့္ ၿဗိတိသွ်တုိ႔ ေအာက္ျမန္မာျပည္ စတင္သိမ္းၿပီးသည္အထိ ထြန္းကားခဲ့၏။ တစ္ႏုိင္ငံလံုးျခံဳ၍ က်ယ္ျပန္႔ ျခင္းမ႐ွိသည့္တုိင္ ကူးသန္းေရာင္း ၀ယ္မႈႏွင့္ စာေသာ္ ဒဂၤါးသြန္းလုပ္သံုးစြဲျခင္းမွာ ဖြံ႔ၿဖိဳးခဲ့သည္။
ဖလ္ခ်က္စက္႐ံု၊ ေသနတ္စက္႐ုံ၊ သစ္ေတာလုပ္ငန္း၊ သတၳဳလုပ္ငန္း၊ စသည္တုိ႔ကုိ ဘုရင္က ဦးစီးဦးကုိင္ျပဳလ်က္ ဖြ႔ံၿဖိဳးေစခဲ့သည္။ အတုိခ်ံဳးဆိုလွ်င္ ကူးသန္းေရာင္း ၀ယ္ေရးႏွင့္ စက္မႈလုပ္ငန္းတုိ႔တြင္ ဘုရင္၏ လက္၀ါးႀကီးအုပ္မႈျဖင့္ စတင္ထြန္းကားရန္ အရွိန္ယူလ်က္ ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ကုန္းေဘာင္ေခတ္တြင္ ဘုရင္လက္၀ါးႀကီးအုပ္ ထားေသာ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္မႈႏွင့္ ဒြန္တဲြယွဥ္လ်က္ ပုဂၢလိက လက္မႈလုပ္ငန္းမ်ားလဲ ထြန္းကားေသးသည္ ဟု စာေရးသူက ဆုိပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ရက္ကန္းမ်ားသည္ ပုဂၢလိက လုပ္ငန္းမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
ဘုရင္လက္၀ါးႀကီးအုပ္စနစ္ ထြန္းကားေစေသာအေၾကာင္းခ်င္းရာသည္ ထုိစဥ္က ဘုရင္တုိ႔လုိက္နာက်င့္သံုးေသာ ကုန္သည္၀ါဒ ေၾကာင့္ဟု ဆရာေမာင္စူးစမ္းက ဆုိပါသည္။ ကုန္သည္၀ါဒ၏ သေဘာမွာ ေရႊသာ ဓနျဖစ္ေလရာ ေရႊမ်ားႏုိင္ငံျခား သို႔ထြက္သြားမည္ကုိ အလြန္စုိးရိမ္သည္။
ယခုေခတ္သစ္ ေဘာဂေဗဒအျမင္ႏွင့္ ေျပာရလွ်င္ ထုိကုန္သည္၀ါဒသည္ အျခားႏုိင္ငံ မ်ားႏွင့္ စီးပြားေရးအရ ဆက္ဆံမႈ နည္းႏုိင္သမွ် နည္းပါးေစေလသည္။ ႏုိင္ငံျခား ပစၥည္းမ်ား အ၀ယ္နည္းပါးသည္တြင္ ျပည္တြင္း၌ ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းမ်ား ထူေထာင္ႏုိင္မွ ျဖစ္ေတာ့မည္။ ဤၽတြင္ စီးပြားေရးအရေရာ ႏုိင္ငံေရးအရပါ အင္အားႀကီးသည့္ ဘုရင္က ေ႐ွ႕ေဆာင္ေ႐ွ႔ရြက္ျပဳလ်က္ မတည္ထူေထာင္ရန္ အေျခအေန ျဖစ္ေပၚလာေလသည္။
အခ်ဳိ႔ ရာဇ၀င္ဆရာတုိ႔က ဤသို႔ေသာ ဘုရင္လက္၀ါးႀကီးအုပ္စီးပြားေရး စနစ္ ကုိ ေထာက္ျပလ်က္ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ရာဇ၀င္ အေျခအျမစ္ကပင္လွ်င္ ဆုိ႐ွယ္လစ္ သေဘာတရား ကိန္း၀ပ္သည္ဟု ေကာက္ခ်က္ဆြဲ ေဖာ္ျပ၏။ ဤ အခ်က္မွားယြင္း သည္ဟု ဆရာေမာင္စူးစမ္က ေထာက္ျပျပန္၏။ အဂၤလန္ႏွင့္ ျပင္သစ္တုိ႔တြင္ အရင္း႐ွင္စနစ္သည္ မင္းက စီးပြားေရးနယ္ထဲ လက္၀ါးႀကီးအုပ္မႈကုိ ဆန္႔က်င္ရာမွ ဖြံ႔ၿဖိဳးျခင္းျဖစ္သည္။ ပရပ္႐ွားႏွင့္ ဂ်ပန္တုိ႔တြင္ အရင္းရွင္စနစ္မွာ ဘုရင္ဧကရာဇ္က ဦးစီးဦးေဆာင္၍ ျဖစ္ေစ၊ ဘုရင္ဧကရာဇ္က ကုန္သည္ႀကီးတုိ႔ႏွင့္ မဟာမိတ္ဖဲြ႔ ၍ ျဖစ္ေစ အရင္း႐ွင္စနစ္ကုိ ဖြ႔ံၿဖိဳးထြန္းကား ေစျခင္းျဖစ္သည္။ ဆရာေမာင္စူးစမ္း၏ ယူဆခ်က္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိသာ ၿဗိတိသွ်တုိ႔ မသိမ္းခဲ့လွ်င္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ဂ်ပန္ ဧကရာဇ္ ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳေသာ အရင္း႐ွင္စနစ္တစ္ရပ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးႏုိင္၏ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
ထုိ႔ျပင္ အခ်ဳိ႕က ျမန္မာႏုိင္ငံကုိသာ ၿဗိတိသွ်တုိ႔ မသိမ္းခဲ့လွ်င္ လြပ္လပ္ေသာ သမၼတႏုိင္ငံျဖစ္လာလိမ့္မည္ ဟုယူဆၾက၏။ ဆရာေမာင္စူးစမ္းကမူ ဘုရင္ ဧကရာဇ္စနစ္ပင္ ဆက္လက္တည္ၿမဲေနမည္ဟု ယူဆ၏။
သမၼတႏုိင္ငံျဖစ္လာ ႏုိင္သေလာ (သို႔မဟုတ္) ဘုရင္ဧကရာဇ္ အမည္ခံသာ႐ွိေသာ ပါလီမန္ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံျဖစ္လာႏုိင္သေလာ ဟူေသာ ျပႆနာမွာ တုိင္းျပည္၏ စီးပြားေရးအင္အားအသီးသီးေပၚ မူတည္ေလသည္။ လြပ္လပ္ေသာ ကုန္ထုတ္ လုပ္သူမ်ားက စီးပြားေရးအရေရာ ႏုိင္ငံေရးအရပါ အင္းအားႀကီးခဲ့လွ်င္မူ
ျပင္သစ္ ေတာ္လွန္ေရး ကဲ့သုိ႔ျဖစ္ေစ၊ ၿဗိတိန္ ေရာင္း၀ဲလ္ေတာ္လွန္ေရးကဲ့သုိ႔ျဖစ္ေစ အေျခအေန႐ွိႏုိင္ၿပီး သမၼတႏုိင္ငံျဖစ္ေစ ဘုရင္ဧကရာဇ္ အမည္ခံသာ႐ွိေသာ ပါလီမန္ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံျဖစ္ေစ ျဖစ္ထြန္းလာေပမည္။
သို႔ေသာ္ ထုိေခတ္ထုိအခါက လြပ္လပ္ေသာ ကုန္ထုတ္လုပ္သူမ်ားသည္ အထက္ ႐ွင္းလင္းခဲ့သလုိ စီးပြားေရးအရေရာ ႏုိင္ငံေရးအရပါ အင္းအားနည္းပါး ခဲ့၏။ ထုိအေျခအေနက ဘုရင္ဧကရာဇ္အား လူမႈေရးအင္းအားအသီးသီးက တစံုတရာေသာ အတုိင္းအတာအထိ ေမွ်ာ္လင့္အားထားၾကမည္ျဖစ္သည္ဟု စာေရးသူကခန္႔မွန္း ပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ၿဗိတိသွ်တုိ႔သာ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ မသိမ္းပုိက္ခဲ့လွ်င္ ဘုရင္ဧကရာဇ္ စနစ္သည္သာ ဆက္လက္စိုးမုိးေနေပလိမ့္မည္။
ဆရာေမာင္စူးစမ္း
( ေယာမင္းႀကီး၏ စီးပြားေရးအေတြးအေခၚ ႏွင့္ ေဘာဂေဗဒ လက္ေရြးစင္)
