ေျမြႀကီးလို႔သာ နဂါးျဖစ္လာတာ
ေထာင္ျပစရာ အေမာက္က မရွိဘူး။
လက္ဖ၀ါးမို႔သာ အေရးအေၾကာင္းေပၚလာ...
မာန္တက္စရာ ထီးရိုးကမရွိဘူး။
ျမစ္ထဲေတာ့ ၀င္ၾကတာပဲ
ေရတံခြန္ႀကီး ဘြားခနဲျမင္ေတာ့မွ
အစုန္သမားက လန္႔ေအာ္
အဆန္သမားက ဆက္မေလွာ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ႏွစ္ကူးလို႔သာ ဂဏန္းႀကီးလာတာ
တကယ္ျပစရာ အသက္ကမရွိဘူး။
လွႈပ္ရွားေနလို႔သာ ဘ၀လို႔ေခၚတာ
ေဖာ္ျပစရာ အဓိပၸါယ္လည္းမရွိဘူး။
အပင္ႀကီးလို႔သာ နတ္ကြန္းျဖစ္လာတာ
တကယ္ျပစရာ တန္ခိုးကမရွိဘူး။
